«Το Ελληνικό Κοσμοσύστημα και η επικαιρότητά του»
"...Ποιο είναι το κριτήριο της ανωτερότητας;...Πώς θα αξιολογήσουμε τον άνθρωπο, για να τον βάλουμε μπροστά μας και να πούμε, αυτός είναι πιο εξελιγμένος απ΄τον άλλον;...Την δύναμη την έχουν και τα ζώα. Ένα λιοντάρι θα μας κατασπαράξει!....Δεν υπάρχει περίπτωση αν δεν έχουμε ένα όπλο να το νικήσουμε...Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι διανοητικά παραδείγματος χάρη ανώτερο το λιοντάρι, άρα και η κοινωνία των λιονταριών είναι ανώτερη από την κοινωνία των ανθρώπων. Αυτό λοιπόν που μας προσφέρει η κοσμοσυστημική ανάγνωση της Ιστορίας, όπως τη λέω, την ανασυγκρότηση της Ιστορίας, είναι η ακριβής ανάγνωση αυτού που συμβαίνει με τους πραγματικούς όρους που συμβαίνει. Έχουμε τρεις μεγάλες στιγμές της ανθρώπινης Ιστορίας. Η πρώτη στιγμή είναι αυτή που διένυσε ο άνθρωπος μετά την πρωτόγονη εποχή και μέχρι που εμφανίζεται ο Ελληνικός κόσμος. Έχετε ακούσει να λένε ότι η ελευθερία είναι έμφυτη στον άνθρωπο....Και ότι είναι το πλέον σημαντικό γεγονός σ΄αυτόν. Είναι σημαντικό αλλά, το μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης Ιστορίας ο άνθρωπος το έζησε σε καθεστώς ανελευθερίας. Καθεστώς εξάρτησης και δη ιδιοκτησιακής εξάρτησης. Ανήκε κάπου...Είναι αυτό που θα αποκαλέσουμε δεσποτική ιστορία της ανθρωπότητας. Η μεγαλύτερη ανάπτυξη αυτού,(γιατί κι ο πρωτόγονος άνθρωπος παρήγαγε πολιτισμό, αποτελέσματα ζωής...), είναι ο Ελληνικός, ο Αιγυπτιακός, ο Κινεζικός, ο Περσικός πολιτισμός. Κρατικές δεσποτείες. Η δεύτερη περίοδο της ανθρωπότητας, είναι εκείνη που συνεχίζει η δεσποτεία, αλλά που δίπλα της γεννιέται με αφετηρία τον Ελληνικό κόσμο, αυτό που αποκαλούμε Ανθρωποκεντρικό Κοσμοσύστημα. Δηλαδή το δεσποτικό Κοσμοσύστημα που συνεχίζει να σταδιοδρομεί αλλά που χάνει ένα μέρος της γεωγραφίας του διότι γύρω απ΄την Μεσόγειο βασικά, τη Μεσογειακή Λεκάνη και τον Εύξεινο, διότι εκεί δημιουργείται ο Ανθρωποκεντρικός Πολιτισμός, το Ανθρωποκεντρικό Κοσμοσύστημα. Δηλαδή κοινωνίες με πρόσημο την Ελευθερία. Και η τρίτη περίοδος, γιατί η Ελληνική περίοδος δε τελειώνει τον 4ο αιώνα, η Ελληνική περίοδος του Ανθρωποκεντρικού Συστήματος που έχει τη μικρή κλίμακα της πόλης ως θεμελιώδη κοινωνία, φτάνει μέχρι το 19ο αιώνα! Είναι ο Ελληνικός κόσμος που θα μετακενωθεί θεσμικά και με όλες τις θεσμικές του προϋποθέσεις στη Δυτική Ευρώπη με αφετηρία την Ιταλία αλλά και πέρα των Άλπεων και θα δημιουργηθεί η δυναμική της Αναγέννησης και του νεότερου κόσμου. Δηλαδή αυτού που είμαστε σήμερα, που επειδή έγινε στη μεγάλη κλίμακα του Κράτους Έθνους μπόρεσε να συνεχίσει και στο σύνολο του κόσμου, για να έχουμε σήμερα ένα μόνο Κοσμοσύστημα, το Ανθρωποκεντρικό. Ποια η διαφορά του Ελληνικού Κοσμοσυστήματος (του προηγούμενου δηλαδή των κοινωνιών με ελευθερία) και του σημερινού; Το πρώτο είναι η κλίμακα. Δηλαδή οι κοινωνίες οι Ελληνικές στην εποχή εκείνη, εάν δηλαδή ο Ελληνικός κόσμος τότε συγκροτούνταν όπως ήταν ο Περσικός, ο Κινεζικός, ο Αιγυπτιακός σε ένα ενιαίο Κράτος, ο Ελληνισμός δεν θα είχε δημιουργήσει ποτέ τον Ελληνικό πολιτισμό. Δηλαδή το Ανθρωποκεντρικό Κοσμοσύστημα. Θα ήταν κι αυτός μια Κρατική Δεσποτεία. Το ότι συγκροτήθηκε με βάση τη μικρή κλίμακα της πόλης, είναι η αιτία που ο Ελληνικός κόσμος οικοδόμησε αυτόν τον πολιτισμό, που είναι ο πολιτισμός της νομισματικής οικονομίας, του εμπορίου και της μεταποίησης, ο πολιτισμός της ελευθερίας που διακτινώνεται,... ένας πολιτισμός που θα τον δούμε στη συνέχεια."
Ομιλία του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη με θέμα «Το Ελληνικό Κοσμοσύστημα και η επικαιρότητά του», που έγινε στις 15 Νοεμβρίου 2015 στο Εμπορικό Επιμελητήριο Κορίνθου, με αφορμή την έκδοση του δεύτερου τόμου του βιβλίου του για το Ελληνικό Κοσμοσύστημα.
Απομαγνητοφώνηση, Ελένη Ξένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου