Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017

Ονομασίες περιοχών της παλιάς Αθήνας





Κουκουβάουνες, Κακοσάλεσι, Κατσικάδικα. Σίγουρα τα έχετε ακουστά. Ώρα να μάθετε και πού βρίσκονταν όλα αυτά. Πού βρίσκονταν τα Κατσικάδικα; Πώς λέγονται σήμερα οι Κουκουβάουνες; Πού είναι το Τουρκολίμανο και ποια γειτονιά γνωρίζουν οι κάτοικοι της και ως Μαγκουφάνα; Ακολουθήστε μας, σε μια βόλτα στα παλιά τοπωνύμια των περιοχών της Αθήνας.

Κατσικάδικα: Στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν ακόμα σχεδιαζόταν η Πλατεία Δεξαμενής, το Κολωνάκι αποκαλούταν Κατσικάδικα, και βόρεια της πλατείας δεν υπήρχαν παρά καλύβες βοσκών. Τα κατσικάκια τους, μάλιστα, έφαγαν –στην κυριολεξία– την πρώτη απόπειρα δεντροφύτευσης του Λυκαβηττού.

Κουκουβάουνες: Λεγόταν η σημερινή Μεταμόρφωση, πριν η μανία να καταργήσουμε τα αρβανίτικα τοπωνύμια «χτυπήσει» την Αττική, και γίνουν τα Λιόσια Ίλιον, η Χασιά Φυλή, το Μενίδι Αχαρνές και το Λιόπεσι Παιανία. 

Λoιμικό: Ήταν το Ελληνικό μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Αν δεν το μαντέψατε, το όνομα προέρχεται από ένα λοιμοκαθαρτήριο που υπήρχε στην περιοχή.

Μαγκουφάνα: «Θύμα» κι αυτή της από-αρβανιτοποίησης των αττικών τοπωνυμίων, άλλαξε το όνομά της σε Πεύκη με διάταγμα που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το 1960.

Μπραχάμι: Εντάξει, αυτό το ξέρετε –κυρίως επειδή οι παλαιότεροι κάτοικοι του Αγίου Δημητρίου και της Δάφνης αποκαλούν ακόμα έτσι τη γειτονιά τους.

Τουρκολίμανο: Κι αυτό θα το έχετε ακουστά, αν γνωρίζετε έστω και έναν Πειραιώτη άνω των 40. Είναι το Μικρολίμανο του Πειραιά, που κάποια στιγμή αποφασίσαμε πως παραέχει πολλά τούρκικα τοπωνύμια. Το Πασαλιμάνι έμεινε, το Τουρκολίμανο έφυγε.

Κακοσάλεσι: «Στου σπιτ’ στου Κακοσάλεσ’ δε ματαξαναγυρνώ» τραγουδούσε ο Γιάννης Μηλιώκας τότε που ο Αυλώνας αποκαλούταν ακόμα από τους γηραιότερους κατοίκους της με το όνομα που είχε ως το 1927 –και το οποίο σήμαινε «κακoτράχαλος τόπος», επειδή το ορμητήριο των κλεφτών εκεί δυσκόλευε το πέρασμα των Οθωμανών.

Βουρλοπόταμος: Είναι η σημερινή Αμφιθέα, του Παλαιού Φαλήρου, η οποία τότε δανειζόταν το όνομά της από το ρέμα που την διέσχιζε.

Λεβί: Ένα από τα πιο άγνωστα παλιά τοπωνύμια της Αθήνας, το εβραϊκό Λεβί έγινε αργότερα επίθετο –ο Δημήτρης Λεβής ήταν ο τελευταίος ιδιοκτήτης της αγροικίας στον Ελαιώνα, που δάνειζε το όνομά της στην γειτονιά γύρω της.

Αλώνια: Λεγόταν το Θησείο μέχρι και τα πρώτα χρόνια της ανεξάρτητης Αθήνας –τότε που εκπονήθηκε το πρώτο σχέδιο πόλης, από τους Κλεάνθη και Σάουμπερτ. Υπήρχαν όντως αλώνια στην πλατεία έξω από τον σταθμό του ηλεκτρικού, τα οποία μάλιστα σημειώνονται στα σχέδια των Κλεάνθη και Σάουμπερτ.




Διάφορα τοπωνύμια περιοχών της Αθήνας και περιχώρων:

Αμπατζήδικα (τσαρουχάδικα/ραφτάδικα): Η οδός Πανδρόσου στο Μοναστηράκι.
Βαριές: Η Κηφισιά Αγάμων: Η πλατεία Αμερικής
Αγελάδες: Ο κήπος του Ζαππείου
Αγιότρηση: Τα Λιόσια
Αγχεσμός: Έτσι λεγόταν, μέχρι το 1832, ο Λυκαβηττός, μετά τα Τουρκοβούνια.
Αέρηδες: Το τέρμα της οδού Αιόλου
Αλώνια: Η πλατεία Θησείου
Βατραχονήσι: Η περιοχή ανάμεσα στο Καλλιμάρμαρο και στο Παγκράτι.
Βοϊδολίβαδο: Περιοχή της φαληρικής παραλίας, στο τέρμα της λεωφόρου Συγγρού.
Βοϊδοπνίχτης: Ο χείμαρρος που κατέβαινε από τον Λυκαβηττό.
Κατσικάδικα: Τα Κάτω Πετράλωνα
Κόκκινα Χώματα: Οι Αμπελόκηποι
Κουκουβάουνες: Η Μεταμόρφωση
Μαγκουφάνα: Η Πεύκη
Μποστάνια: Το Παλαιό Φάληρο
Μπύθουλας: Ο Κολωνός
Νταμαράκια: Το Αιγάλεω
Ποδαράδες: Η Νέα Ιωνία
Χεζολίθαρο: Περιοχή Μεταξουργείου
Βουρλοπόταμος: Η Αμφιθέα
Γούβα: Η Βουλιαγμένη
Δαρδανέλια: Τοπωνύμιο περιοχής του κέντρου της Αθήνας στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου, Βουκουρεστίου και Κριεζώτου.
Δεκοχτούρα: Ύψωμα απέναντι από το Γηροκομείο Αθηνών, στη λεωφόρο Κηφισίας.
Δράκος: Το λιμάνι του Πειραιά.
Ελαιοτριβεία: Περιοχή στη συμβολή των λεωφόρων Κωνσταντινουπόλεως και Αθηνών και της οδού Σερρών.
Θων: Η περιοχή του τέρματος των λεωφόρων Β. Σοφίας και Αλεξάνδρας στους Αμπελοκήπους, όπου υπήρχε η έπαυλη.
Καράουσι: Τουρκική ονομασία της δυτικής πλευράς του Αρείου Πάγου
.






ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΘΗΝΑ (Με ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ και άλλα)





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου