Από τον "έντιμο" συμβιβασμό στη συνθηκολόγηση...
Επί τρεις μήνες στην εξουσία, δεν πέρασε από το νου των κυβερνώντων του ΣΥΡΙΖΑ ούτε στιγμή η σκέψη ότι όφειλαν να ξεκινήσουν αμέσως με την εκ βάθρων άρση των αιτίων που οδήγησαν και διατηρούν στο προσκήνιο την καταστροφή της χώρας. Ότι, σε τελική ανάλυση, για να διαπραγματευθείς ελπίζοντας, και, ιδίως για να απεμπλακείς από τον ζυγό της εξάρτησης, δεν αρκεί να το παίζεις ήρωας, χαϊδεύοντας τα αυτιά της δύστυχης κοινωνίας. Η ανεξαρτησία της χώρας διέρχεται από πολιτικές ανάταξης, άρσης των αιτίων που την κρατούν στο βυθό. Αντιθέτως, οι αποφάσεις που ελήφθησαν, όλες, κατατείνουν στην παλινόρθωση του παλαιού, απεχθούς καθεστώτος της ολιγαρχικής κομματοκρατίας. Προφανώς τόσα χρόνια δεν πληροφορήθηκαν ότι το πρόβλημα της χώρας είναι ακριβώς η ολιγαρχική κομματοκρατία και μαζί της το κράτος σε όλες του τις εκδοχές.
Εξού και επικαλούνται, εξίσου όπως και οι προηγούμενοι, τους ξένους (στους διεθνείς συνωμότες των αγορών κλπ) που βυσσοδομούν εναντίον της χώρας. Σ'αυτούς στέλνουν το λογαριασμό για την επίλυση του ελληνικού προβλήματος. Άραγε δεν γνώριζαν ποιοι ήταν οι "Ευρωπαίοι" ηγεμόνες ή πώς πολιτεύονται; Αυτή καθεαυτή η δήλωση ότι αιφνιδιάσθηκαν δεν ομολογεί άγνοια, ανικανότητα, αν όχι και κάτι πολύ περισσότερο για τους ανθρώπους που η κοινωνία, απελπισμένη από τους προηγούμενους, τους εμπιστεύθηκε τις τύχες της; Υπάρχει άραγε ένας έστω πολιτικός που φρόντισε, ενόσω ήταν στην αντιπολίτευση, να θητεύσει στα της πολιτικής διακυβέρνησης της χώρας, αντί να περιμένει να μάθει στου "κασίδη το κεφάλι"; Στους τρεις μήνες της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν έγινε το παραμικρό για την ανάταξη της χώρας, αλλά αντιθέτως δόθηκε ένα σαφές δείγμα γραφής ότι δεν έχει κατά νουν να ελευθερωθεί από την απεχθή κληρονομιά και τις αγκυλώσεις της εποχής του 3%.
Όταν παρακολουθεί κανείς την ευτυχισμένη παρέα των "συντρόφων" να δηλώνουν δίκην "κατ'εκχώρισιν" αλαζόνων ότι απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη του μονάρχη πρωθυπουργού -όπως άλλοτε οι υπουργοί του απόλυτου μονάρχη-, διερωτώμαι πόση περιφρόνηση φωλιάζει μέσα τους προς το κατ'εξακολούθηση υποζύγιο, την ελληνική κοινωνία. Η ημέρα που η κοινωνία των πολιτών θα αντιληφθεί ότι η εντολή διακυβέρνησης ηχεί στα αυτιά του όποιου συγκατανευσιφάγου πολιτικού ως εξουσιοδότηση εν λευκώ να ασελγεί αδαπάνως επάνω της, θα έχει κάνει το μεγάλο βήμα της απελευθέρωσής της. Θα είναι η στιγμή που θα σταματήσει ο κατήφορος προς την ολική καταστροφή της χώρας. Έως τότε δεν πρέπει να εκπλήσσεται για τα επερχόμενα δεινά της.
Γιώργος Κοντογιώργης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου