Τετάρτη 5 Απριλίου 2017

«Το μολύβι»

Ένα "ευγενικό" και "γλυκό" παραμύθι,

όχι σαν τα άλλα...


✏ 👧

Ένα γλυκό, μικρό, ξυσμένο μολυβάκι,
καθόταν παραπονεμένο σε ένα ξεχασμένο ποτηράκι επάνω στη βιβλιοθήκη της τάξης. Η μεγάλη και ευρύχωρη αίθουσα, φιλοξενούσε 25 παιδιά της Ε΄ δημοτικού. Ζωντανή και γεμάτη από φωνές, τραγούδια αλλά και σκανταλιές ήταν ένας αχανής κι απέραντος κόσμος για το μικρό μολυβάκι που κανείς δε το πρόσεχε...
Ώσπου μια μέρα, ένα τρυφερό κι ευγενικό κορίτσι της τάξης, η Ευγενία, το πρόσεξε! Ήταν σκυφτό και μουτζούφλικο αφού είχε καιρό να νιώσει το ζεστό αγκάλιασμα των παιδικών δαχτύλων ενός παιδιού.
Η Ευγενία, το πλησίασε και το ρώτησε με σκανταλιάρικη και ταυτόχρονα γλυκιά φωνή: «Εσύ; Γιατί είσαι εκεί μόνο σου και παραπονεμένο; Μήπως θέλεις να κάνουμε παρέα;...» και το πήρε στα τρυφερά μικρά χεράκια της. Το μολυβάκι, μόλις και προλάβαινε τους χτύπους της καρδιάς του, που χτυπούσε σαν τρελή... Την κοίταξε με βλέμμα που της έλεγε: «Δε με θέλει κανένα παιδί πια...Αφού είμαι πολύ μικρό από το πολύ ξύσιμο κι αφού εξάλλου, όλα τα παιδιά θέλουν πλέον να γράφουν με στυλό...» και του έφυγε ένα δάκρυ...
Η Ευγενία, που δεν άκουγε αλλά αισθανόταν το παράπονό του, το έκανε ευτυχισμένο, καθώς το είχε συνεχώς μαζί της από εκείνη την ημέρα! Σκέφτηκε...: «Δε θα σε αφήσω ποτέ ξανά μόνο σου! Είσαι ο καλύτερος φίλος μου όταν γράφω στα τετράδιά μου, επειδή, ό,τι λάθος και να κάνω εσύ μου το συγχωρείς και με αφήνεις να σβήνω και να ξαναγράφω χωρίς μουτζούρες και χωρίς μπλάνκο μέχρι να βρω το σωστό!...Σ΄αγαπώ πολύ μολυβάκι μου!»
Έτσι, η Ευγενία και το ευγενικό μολυβάκι έγιναν δυο αχώριστοι φίλοι για πάντα!


Δίδαγμα:
To μολύβι, είναι ο πιο τρυφερός φίλος για να γράφουμε διότι μας επιτρέπει τα λάθη και μας δίνει την ευκαιρία να τα διορθώνουμε ξανά και ξανά μαθαίνοντας από αυτά. Έτσι, γινόμαστε καλύτεροι μαθητές, αλλά και καλύτεροι ΑΝΘΡΩΠΟΙ!




Εμπνευσμένο από την Ελένη Ξένου.
[Αφιερωμένο στην Ευγενία μου με άπειρη και παντοτινή αγάπη! Ε.Ξ.]




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου