Πέμπτη 31 Αυγούστου 2017

ΤΟ ΑΘΗΝΑΪΚΟΝ ΔΑΣΟΣ

Ο Έλαιώνας τών Άθηνών


Άν ένα άρχαίον ή παλαιόν μνημείον, μαρτυρή , ότι ύπήρξαν ποτέ αί Άθήναι, τό καλλιστέφανον έλαιόδενδρον μας άποδεικνύει τήν συνέχειαν τού βίου των. Διδάσκει ότι αί Άθήναι δέν έπαυσαν ποτέ νά ζούν, όπως καί ή εληά των.

Εύλογημέναι νά είναι αί γλαυκαί παιδοτρόφοι, τάς οποίας έξύμνησεν ό Σοφοκλής, καί αί τηλεθόωσαι, πού έτραγούδησεν ό Όμηρος - Ύπάρχουν είς τήν Άττικήν καί έλαίαι σύγχρονοί του.

Όλαι αύταί διακηρύττουν, ότι ή Έλλάς δέν ύπήρξε χώρα βαρβάρων, οί όποίοι φοβούνται τό φώς. Καί ζή πάντοτε ή άρετή είς τό σπιτάκι, πού τού φωτίζει τήν γωνιά ό γλυκός τού λαδιού λύχνος. Διότι τό φώς του προέρχεται άπό τό δένδρον τής θεάς τής είρήνης, τής χαράς καί τής σοφίας. Τό φώς τούτο, πού φέγγει τό αύτό άπό τότε έως τώρα, διά μυστικής όδού μάς συνδεει μέ τούς χρόνους έκείνους, πού μεταξύ θεών και άνθρώπων δέν ύπήρχε χαώδης άπόστασις.

Καί ό περιηγητής Βαρθόλδης, τού έτους 1803, άποκαλεί τόν Έλαιώνα τών Άθηνών θαύμα, τό όποίον είς κάνέν μέρος τού κόσμου δέν άπαντά κάνείς.

Τό θαύμα άυτό διετηρείτο μέχρι τών ήμερών μας.




πηγή: Δ. ΓΡ. ΚΑΜΠΟΥΡΟΓΛΟΥ
Ο ΑΝΑΔΡΟΜΑΡΗΣ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΑΘΗΝΑΙ - ΕΚΔΟΤΗΣ ΜΙΧΑΗΛ Σ. ΖΗΚΑΚΗΣ 1920


Ελένη Ξένου


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου