"Θλιβερές διαπιστώσεις"

"Ταξιδι Στα Κυθηρα" - Βαττώ Αντουάν

Το ότι συνηθίσαμε να ζούμε σκλαβωμένοι σε έναν άχρονο, αιώνιο παγκόσμιο πόλεμο, είναι και η πιο θλιβερή διαπίστωση από όλες. Η πιο τρομακτική διαπίστωση, το ότι συνηθίσαμε να πεινάμε και να διψάμε από πραγματική ζωή!... Εθιστήκαμε στη διαχρονία της υποταγής και αδράνησαν οι αντιστάσεις μας. Οι αντιστάσεις αδρανούν όταν, όλη η αφοσίωση του ανθρώπου, επικεντρώνεται στη καθημερινή μάχη για επιβίωση. Στη βιοπάλη. Όπως αδρανεί η μήτρα όταν δεν συλλαμβάνει ζωντανή ψυχή.

Είναι πολλά τα χρόνια της εκπαίδευσης του ανθρώπινου γένους σε όλον αυτόν τον εθισμό του. Τον ξεπεσμό του επίσης. Οι εχθρικοί μηχανισμοί εκατοντάδες και ποικιλόμορφοι. Όλων των "χρωμάτων". Είναι αυτό που ο Μάνος παλαιότερα, σοφά ονόμασε, "το πρόσωπο του τέρατος". Ο εχθρός που δεν γίνεται, αλλά γεννιέται. Ο εχθρός που μας παρακολουθεί άπ’ το σχολείο, σαν ήμασταν παιδιά, κι επιζητεί τον εξαφανισμό μας.

Η συνύπαρξη της υποταγής και του εθισμού μας στις κακουχίες, προκάλεσε όλη αυτή την αφομοίωση του ανθρώπου. Την "εξαφάνισή" του. Αναπόφευκτη απόρροια, το να ξεχνά ο ίδιο το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται ως άνθρωπος. Το πώς πρέπει να μιλά και να πράττει. Συνηθίσαμε να ανεχόμαστε τις κακουχίες, τα ξεπουλήματα των κεκτημένων μας, της γης και της πατρίδας. Της ζωής μας. Μάθαμε μέσα από δωροδοκίες. Εθιστήκαμε στο να ανεχόμαστε κοτζαμπάσηδες και βεληγκέκες, μονάρχες και τρομοκράτες εξουσιαστές, που μας ροκανίζουν τις ψυχές μας αργά αργά σαν τρωκτικά. Συνηθίσαμε να μας ελέγχουν και να μας κυβερνούν τρωκτικά. Και η συνήθεια αυτή, πολλαπλασιάζει τα υποταγμένα φοβισμένα θύματα -εμάς- με μια προοδευτική εξάπλωση ως ένα είδος καρκινώματος των κοινωνιών. Τα τρωκτικά έπεισαν τις κοινωνίες, πως, αυτό που βιώνουν, είναι η "εξέλιξη" και το μοναδικό τους "μέλλον" που δικαιούνται να έχουν.

Ξέχασε ο άνθρωπος πώς είναι να γελά και να χαίρεται τον ήλιο το πρωί και την αστροφεγγιά τις νύχτες. Ξέχασε πόσο όμορφος ήταν ο κόσμος του πριν τον ασχημίσουν τα τρωκτικά. Σταμάτησε να σκέπτεται και να πράττει ενάρετα και συλλογικά. Να τρώει και να πίνει από καθαρό περιβάλλον. Λησμόνησε πώς είναι να αναπνέει καθαρό αέρα, οξυγόνο. Η ομορφιά, η αλήθεια και το ήθος, έπαψαν να είναι βασικέ αξίες αυτού του κόσμου καιρό τώρα... Γιατί όσο υπήρχαν αυτές οι αξίες, υπήρχαν και οι αντιστάσεις στην παραμικρή εμφάνιση τρωκτικών και παρασίτων. Υπήρχε συλλογικότητα.

Το βασικό λοιπόν ερώτημα είναι, το πώς θα αντισταθούμε στα τρωκτικά και το πώς θα ενεργοποιήσουμε ξανά τους αισθητήρες, τους μηχανισμούς της αντίδρασής μας.

Η απάντηση φυσικά, δε βρίσκεται στο πόστερ του Φρανκεστάϊν όπου έγινε της μόδας να στολίζει το δωμάτιο ενός όμορφου παιδιού -όπως πολύ χαρακτηριστικά μας το εξιστορεί ο Μάνος-. Ίσως όμως να βρίσκεται σε έναν πίνακα ζωγραφικής, τέχνης και ομορφιάς, όπως είναι για παράδειγμα "το ταξίδι στα Κύθηρα" του Watteau... Και πάντως, σίγουρα οι απαντήσεις και οι λύσεις στο μεγάλο πρόβλημα της ανθρωπότητας, δε βρίσκονται στην ασχήμια του "τέρατος", αλλά στην ομορφιά ενός δίκαιου, ελεύθερου και δημοκρατικού κόσμου, πλασμένο από τα δικά μας χέρια!

Άρθρο, 20/3/2018, από Ελένη Ξένου.