«Για να έρθουν οι κοινωνίες στο μέλλον,

πρέπει το πολιτικό σύστημα να εξαρτάται από τις κοινωνίες

και όχι από τις αγορές!»

«...Λένε συχνά, ότι διατηρούμε ως κοινωνία τις νοοτροπίες της τουρκουκρατίας. Είναι λάθος! Δεν υπήρχαν αυτά τα θέματα τότε... Ο Ελληνισμός ηγεμόνευε σε μια ευρύτατη περιοχή κι ας ήταν υπό καθεστώς εθνικής κατοχής. Ελευθερωθήκαμε από τον Οθωμανικό ζυγό και επιβλήθηκε στο ελληνικό κράτος ένα οθωμανικού τύπου ως προς τις προδιαγραφές και τις λειτουργίες του σύστημα, το οποίο οδήγησε την χώρα σ΄αυτή την κρίση, δηλαδή τη λεηλασία του ελληνικού πλούτου, την αποδόμηση προηγουμένως της εθνικής οικονομίας και στη δημιουργία παρασίτων.Αυτό λοιπόν, μέσα στην κρίση, το επέκτειναν. Δε βλέπουμε καμία πολιτική δύναμη από την Δεξιά έως την Αριστερά να σκέπτεται και να δηλώνει ότι η αιτία της κρίσης δεν είναι ο Σόιμπλε ή ο οποιοσδήποτε ξένος, ή οι αγορές. Αυτές βρήκαν(!) την αδύναμη Ελλάδα, που τις την παρέδωσαν οι πολιτικές δυνάμεις και την εκμεταλλεύονται με τον τρόπο που ξέρουν. Τι κάνει η ελληνική πολιτική τάξη σ΄αυτό;;;...Ε, λοιπόν κάνει ό,τι είναι δυνατόν, να αντλήσει νομιμοποίηση από αυτές τις εξωτερικές δυνάμεις, για να μπορέσει να διατηρήσει τα κεκτημένα της(!). Γι΄αυτό και τίποτε σε ότι αφορά στο πολιτικό προσωπικό δεν έχει αγγίξει η Τρόικα. Δεν είναι τυχαίο, αυτό και μόνο ομολογεί ποιες είναι οι προθέσεις και γιατί οδηγούμαστε εδώ. Η Τρόικα, δηλαδή οι δυνάμεις των αγορών και του ηγετικού πυρήνα της ΕΕ, δεν έχουν αγγίξει σε τίποτε τα αίτια της ελληνικής καταστροφής, της εσωτερικής ελληνικής καταστροφής, που είναι η δομή του πολιτικού συστήματος, η λειτουργία του και τα πεπραγμένα του. Ξεχνάμε ότι η Βουλή έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρων ως πλυντήριο των ανομιών των κυβερνήσεων και δεν έχει παρέμβει κανείς;...Ξεχνάμε τα σκάνδαλα και γιατί χρησιμοποιούν τις...περίφημες "εξεταστικές επιτροπές" για να πλήξουν τον αντίπαλο, δηλαδή αυτόν που διεκδικεί τη θέση του νομέα του κράτους, αλλά τελικά δεν προσάγεται κανείς στη Δικαιοσύνη;...Δηλαδή, πόσα πρέπει να απαριθμήσουμε;...Αυτή τη στιγμή εάν πούμε, ότι, ένας βουλευτής, ο οποίος το μόνο που κάνει είναι να βγαίνει στα παράθυρα της τηλεόρασης και να αποδεικνύει πόσο ελεεινός και αγράμματος είναι, ή να ψηφίζει ό,τι του πει ο αρχηγός του για να διατηρήσει τη θέση του...έτσι(;!), και κοστίζει 600 χιλιάδες το χρόνο, για να μη πω και όσα προνόμια έχει απ΄τη Βουλή που είναι αυτοτελή...Τι κάνουν λοιπόν;;;...Όταν φορολογούν τον άνεργο για να τον εξαθλιώσουν ακόμα περισσότερο, και τους λέει κανείς πως αυτό είναι ακόμα και έλλειψη στοιχειώδους ευαισθησίας, η απάντηση είναι ότι αυτό συνιστά "λαϊκισμό"... ... Ότι αυτό, το λέει η Χ.Α. ... Δηλαδή, τους πήραν και την κοινωνική ευαισθησία! Γιατί φυσικά δεν την έχουν.

Αναλογιστείτε ότι τα προνόμια αυτά, δεν τα έχει ένας μεγολοβιομήχανος ή ένας μεγαλοεφοπλιστής που θα μπορούσε να τα χρησιμοποιεί από τις δικές του πηγές... Αλλά όμως, δεν έχουν κανένα λόγο, κι ακούμε τον πρόσφατο κύριο πρόεδρο της Βουλής να μας λέει ότι οι βουλευτές έχουν υποστεί πολλές θυσίες και δε μπορούν να υποστούν άλλες(!)... Που έχουν απαλλάξει τον εαυτό τους ακόμα και από την πληρωμή των διοδίων!... Σ΄αυτό το βαθμό της..."εξαθλίωσης" έχουν οδηγηθεί. Αλλά κανείς δεν έχει πει ότι όλα αυτά τα σκάνδαλα μπορούσαν να προσαχθούν κατ΄ευθείαν στη Δικαιοσύνη! Τα παραπέμπουν στην υποτιθέμενη αναθεώρηση του συντάγματος, που θα είναι ένας καλλωπισμός του ισχύοντος, αλλά που τους επιτρέπει να μην αγγίξουν τα κακώς κείμενα που προκαλούν την κρίση και την εξαθλίωση, άρα και τις δικές τους πολιτικές που είναι σε απόσταση από το συμφέρον της κοινωνίας, ...στο απώτερο μέλλον. Ενώ μπορούν κάλλιστα να τα λύσουν σήμερα!

Αλλά βεβαίως, δεν έχουν χρόνο να καταργήσουν το νόμο περί μη ευθύνης των υπουργών!...Έχουν χρόνο όμως να κάνουν όλα τ΄άλλα. Τη Δημόσια Διοίκηση την έχουν αγγίξει;...
Προσέξτε, η Τρόικα έχει συγκεκριμένο σκοπό. Να καθυποτάξει και να ελέγξει το σύνολο της χώρας (Ελλάδας). Σε οικονομικό και όχι μόνο επίπεδο. Για να γίνει λοιπόν αυτό, της χρειάζεται ένας..."εσωτερικός παραστάτης". Ότι κάνανε οι Άγγλοι στην Ινδία παραδείγματος χάρη. Δεν πρόκειται για αποικιοκρατία εδώ, εδώ πρόκειται για κατοχή κανονική βεβαίως, αλλά, προσέξτε, τους χρειάζονται άνθρωποι οι οποίοι να σέρνουν πίσω τους σκελετούς και να είναι πρόθυμοι να παραδώσουν τα πάντα στο όνομα της ΕΞΟΥΣΙΑΣ.

...Και, εάν θέλετε να δούμε και την άλλη εκδοχή του πράγματος που είναι η σημερινή Αριστερά, δεν έχουμε παρά να σκεφτούμε, πώς οδήγησαν την πρώτη περίοδο της διαπραγμάτευσης. Άνθρωποι που βρίσκονταν στα πράγματα τα πολιτικά και, λειτουργούσαν βεβαίως ως παράσιτα εις βάρος του κράτους επί δεκαετίες, συνέβη να΄ναι ως το κράτος και να μην έχουν ιδέα τι ανάγκες είχε το κράτος!...Θυμηθείτε, ότι μας έλεγαν ότι θα λύσουνε το πρόβλημα της ανεργίας διορίζοντας 300 χιλιάδες στο δημόσιο. Και, βεβαίως, είχαν απόλυτη άγνοια του ευρωπαϊκού και του διεθνούς παράγοντα, δηλαδή των συσχετισμών!...Ε, δεν έχουν αγγίξει ούτε κι αυτοί τους πυλώνες της καταστροφής και παραπέμπουν στο μέλλον για να αλλάξουν και την πολιτική ατζέντα. Οι άνθρωποι, είναι ΞΕΝΟΙ απολύτως στα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας! Κάντε μια προβολή σκέψης και διερωτηθείτε...εάν έπρεπε να διερωτηθεί η ελληνική κοινωνία, με κάποιο τρόπο, για τις πολιτικές αποφάσεις που παίρνουν, ή για το τι πρέπει να πράξουν, θα είχαμε τα ίδια πολιτικά αποτελέσματα;...τις ίδιες αποφάσεις;...τις ίδιες νομοθεσίες;...Αυτό και μόνο, δείχνει πιο είναι το αίτιο. Άρα, το πολιτικό σύστημα που είναι μια μοναρχεύουσα ολιγαρχία, που δίνει σε πρώτο και τελευταίο βαθμό την πολιτική εξουσία στον εκάστοτε πρωθυπουργό. Και το ίδιο συμβαίνει και στις άλλες χώρες βεβαίως. Διότι επικρατεί η ενιαία σκέψη, το ενιαίο σύστημα, ένα κράτος, ένα σύστημα, μια σκέψη, μια πολιτική. Αλλά καμία παρουσία της κοινωνίας σε όλα αυτά.
...

Η κοινωνία, δεν της δίνω συγχωροχάρτι, αλλά δεν είναι αυτή η οποία θα μπορέσει να βγάλει την χώρα από την κρίση. Έχει δείξει με κάθε τρόπο την αποστροφή της προς αυτά που συμβαίνουν. Μη ξεχνάμε ότι η κοινωνία είναι αυτή η οποία κατέβηκε με διάφορους τρόπους στους δρόμους, μη ξεχνάμε επίσης ότι η κοινωνία είναι αυτή που απέχει σε πολύ μεγάλο βαθμό, που έχει αποδομήσει το κομματικό σύστημα, που στις δημοσκοπήσεις απορρίπτει σε ποσοστό άνω του 90% και το κομματικό και το πολιτικό σύστημα και τις πολιτικές που ακολουθούνται. Βεβαίως, από εκεί και πέρα, έρχεται ο ενορχηστρωτής της χειραγώγησης και αναγκάζεται με ψεύτικα διλήμματα να ψηφίσει υπέρ του ενός και του άλλου. Αλλά, το γεγονός και μόνο ότι, μας κυβερνάνε έσχατες μειοψηφίες που δεν αντιπροσωπεύουν ούτε καν το 18% της βούλησης της ελληνικής κοινωνίας, ακόμα και σ΄αυτό το επίπεδο, δείχνει ότι η κοινωνία είναι σε καλό δρόμο! Αυτοί που δεν είναι σε καλό δρόμο διότι αισθάνονται ότι αν αλλάξουν πέραν του ότι έχουνε εκπαιδευτεί για να μην αλλάξουν και δεν μπορούν ν΄αλλάξουν, δεν θέλουν να αλλάξουν επίσης, διότι νομίζουν ότι έτσι θα χάσουν το ψευτο-προνόμιο της εξουσίας. Όταν καλούνται να κυβερνήσουν άνθρωποι οι οποίοι έζησαν στους σκοτεινούς θαλάμους της κομματικής νομενκλατούρας ως παράσιτα κράτους, εκβιάζοντας για να καταλάβουν θέσεις, αυτοί οι άνθρωποι που μεγάλωσαν και εκπαιδεύτηκαν εκεί, πώς μπορούν να σκεφτούν το δημόσιο συμφέρον;...

Θυμάμαι ότι οι παρατάξεις, γιατί αυτές μας κυβερνάνε σήμερα, ο κύριος Τσίπρας τι νομίζεται ότι ήταν;...Αρχαγέτης των παρατάξεων...Κατέστρεφε...Δε του ζήτησε αποζημίωση κανείς ακόμη για όσα κατέστρεψε μαζί με τους άλλους, αλλά λέω, αυτοί οι άνθρωποι τι δήλωναν όταν τους έλεγε κάποιος ότι πρέπει οι ίδιοι οι φοιτητές να βγάζουν εκπροσώπους στα τμήματα, στη σύγκλητο και τα λοιπά, τους έλεγαν ότι αυτό είναι φασισμός. Είναι φασισμός, έλεγαν, να αποφασίζει το σώμα των φοιτητών για τους εκπροσώπους του, να τους ελέγχει, να τους ανακαλεί, κι όχι οι παρατάξεις που παίρναν εντολές από τα κόμματα για να χειραγωγούν, να εκβιάζουν και να καταστρέφουν. Άρα λοιπόν, έχουν εκπαιδευτεί σε ένα πλέγμα αντιλήψεων και νοοτροπίες οι οποίες είναι βαθιά φασιστικές τις καλύπτουν με την έννοια του πολυ-κομματισμού και του κοινοβουλευτισμού, αλλά εμπνέονται από ένα βαθύ μίσος προς την κοινωνία.Κι αυτό είναι το ακραίο όριο της ελληνικής πραγματικότητας. Αλλά μη νομίζουμε ότι αυτό δεν συμβαίνει στις άλλες χώρες. Λειτουργεί όμως εκεί το κράτος. Οι Ελίτ όμως, ο...προλαλήσας συνομιλητής σας, μας είπε ότι στην ΕΕ συμβαίνουν τα σκάνδαλα των Ελίτ. Αμ δε! Συμβαίνουν μέσα στις χώρες και μεταφέρονται εκεί, διότι εκεί υπάρχει μεγαλύτερη άνεση, επειδή είναι μακριά ακόμα και από όποια εκλογική νομιμοποίηση η πολιτική Ελίτ, λειτουργούν οι ίδιοι που τώρα είναι επίτροποι παραδείγματος χάρη, μετά ως λογιστές για λογαριασμό εταιρειών και άλλων. Για να διαμορφωθούν οι πολιτικές αποφάσεις της ΕΕ. Αλλά η διαφθορά είναι γενικευμένη σε όλους τους τομείς, αλλά δεν έχει γίνει διάχυτη, υπάρχει ακόμα μια αίσθηση δηλαδή δημοσίου συμφέροντος στις ευρωπαϊκές χώρες. Δεν υπάρχει στην Ελλάδα, αυτό κάνει τη διαφορά. Και δεν υπάρχει εδώ όχι γιατί φταίει η ελληνική κοινωνία, αλλά είναι αυτό το κράτος που παράγει σαπρόφυτα, που παράγει νομείς τις εξουσίας και όχι υπηρέτες του δημοσίου συμφέροντος.
...

Οι κοινωνίες στην Ευρώπη, δεν έχουν πολιτική ανάπτυξη Δημοκρατίας. Δηλαδή, δε διαθέτουν πολιτική ατομικότητα. Είναι μάζες. Επομένως, δεν αισθάνεται η πολιτική τάξη απειλούμενη απ΄αυτές. Δεν έχει λόγους να ασκεί στην Ελλάδα δημόσιες πολιτικές, διότι εδώ, η συλλογικότητα του Έλληνα, μπορούσε να εκφραστεί μόνο μέσα από μια θεσμιμένη πραγματικότητα, διότι δεν υπάρχει η αντίληψη της μάζας. Έχει μια ιστορικότητα αυτό το φαινόμενο. Όταν ήρθαν οι βαυαροί, κατήργησαν αυτήν τη θεσμιμένη συλλογικότητα, τη δημοκρατία, που υπήρχε μέσα στα κοινά και στη συνέχεια ο κάθε πολίτης πήγαινε στον πολιτικό...Κατήργησαν συγχρόνως και την αστική τάξη που ήταν ένα ενδιάμεσο σώμα, δεν την άφησαν ποτέ να μπει στην Ελλάδα, έφτιαξαν παράσιτα όπως είναι και σήμερα, και βεβαίως, αυτό που τους ενδιέφερε ήταν η νομή της εξουσίας. Τι κάνανε;...Βρίσκανε τον εργολάβο, μοίραζαν το έργο και το φτιάχναμε σε κόστος εις διπλούν, και κάνανε τις δουλειές τους...Έλεγαν και σε κάθε εκλογές ότι θα τους φτιάξουν και δρόμους και γιοφύρια και τελείωνε η υπόθεση...Την επομένη, μετά την υπόσχεση, μπορούσε κανείς να ελέγξει αυτούς τους ανθρώπους;...να τους πει "τι κάνετε εδώ";... Ξέρετε, για να μπορέσουν να στελεχωθούν και κυρίως να αποκτήσουν όργανα τα οποία είναι απαραίτητα για τα νοσοκομεία, δε χρειάζεται πολλά χρήματα. Διερωτηθείτε γιατί ένας ιδιώτης μπορεί να κάνει μια δωρεά και να φτιάξει αυτά τα πράγματα και δε μπορεί ολόκληρο κράτος που έχει όλο τον προϋπολογισμό της κοινωνίας. Τα νοσοκομεία είναι πολύ χαρακτηριστικά ως παράδειγμα. Αναγκάστηκαν απ΄την Τρόικα να κάνουν κάποιους ελέγχους αλλά συγχρόνως μείωσαν σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό τους προϋπολογισμούς τους. Αυτό, σε μια ευνοούμενη κοινωνία/χώρα, θα θα συνοδευόταν από μια ριζική αναδιάρθρωση της διοίκησης των νοσοκομείων ώστε να μεγιστοποιηθεί η αποτελεσματικότητά της! Εάν πάτε σήμερα σε ένα δημόσιο νοσοκομείο θα διαπιστώσετε ότι επικρατεί το απόλυτο χάος!...Δεν έκαναν το παραμικρό!...Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να αλλάξουν τη διοίκηση για να φιλικά προσκείμενοι και αν τους τύχει κάτι, των ιδίων ή του φιλικού τους περιβάλλοντος, να έχουν μέσον για να τους βάλουνε σε καλή θέση.Και να έχουν καλή περιποίηση...Όλοι μαζί! Είναι διακομματικό το ζήτημα!...

Είναι μια άλλη εποχή. Κοιτάξτε, μέχρι τη δεκαετία του ΄80 ο σκοπός ήταν να ηγηθούν κάποιες δυνάμεις στρωμάτων των κοινωνιών και να τις φέρουν από το παλαιό καθεστώς της φεουδαρχίας στη νεότερη εποχή, αυτό που γνωρίζουμε σήμερα ως "νεοτερικότητα". Ε, αυτό τελείωσε. Και αυτά συνέβαιναν μέσα στα κράτη. Όμως τελείωσε αυτό. Έχουμε μια νέα περίοδο, που, η οικονομία παραδείγματος χάρη και η επικοινωνία έχει αυτονομηθεί απ΄τα κράτη και κινείται σε παγκόσμιο/πλανητικό επίπεδο. Δεν έχει λόγους επομένως να στέκει στο ένα κράτος ή στο άλλο. Γι΄αυτό και βλέπουμε να παράγει εκεί που μπορεί να εκμεταλλευτεί την ανέχεια και ένα ζευγάρι παπούτσια στην Κίνα μπορεί να κοστίζει 5 ή 10 ευρώ αλλά στην Ευρώπη να πουλιέται 200 ή 300 ευρώ. Επομένως, η Δύση αυτή τη στιγμή, ζει με τους όρους μιας πλανητικής ανάπτυξης η οποία έχει κι άλλες επιπτώσεις. Δηλαδή, όχι μόνο η οικονομία, αλλά και αυτοί οι οποίοι υποστηρίζουν με την εργασία τους την οικονομία. Η κινητικότητα της εργασίας πηγαίνει προς την αντίστροφη κατεύθυνση. Άλλοτε, το κοινωνικό πρόβλημα όταν παρήγετο στη Ρωσία ή στη Γαλλία εγίνετο μία επανάσταση, επιτόπου! Σήμερα δεν έχουμε αυτό το φαινόμενο. Η επανάσταση γίνεται δια της μεταφοράς, από τις χώρες της περιφέρειας που δρα αυτό το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, στις χώρες της πρωτοπορίας που ενθυλακώνουν την υπεραξία αυτή και έχουμε επομένως ένα αποτέλεσμα το οποίο δημιουργεί όρους πίεσης στις ίδιες τις κοινωνίες της πρωτοπορίας. Είναι ένας εκ των πολλών λόγων, που, η εργασία από σχέση δημοσίου δικαίου τείνει να μεταβληθεί με αλματώδη τρόπο σε εργασία εμπόρευμα. Το κοινωνικό κράτος βρίσκεται υπό απειλή όχι γιατί σήμερα είναι φτωχότερα τα κράτη απ΄ότι ήταν στη δεκαετία του ΄60, αλλά γιατί σήμερα η οικονομία έχει αυτονομηθεί και έχει μεταβάλλει σε ομήρους αυτούς οι οποίοι θα έπρεπε να πολιτεύονται για το δημόσιο συμφέρον!Αντιλαμβάνεστε επομένως, ότι, βρισκόμαστε σε μια άλλη εποχή όπου οι οικονομίες έχουν μεταβεί στο μέλλον και γι΄αυτό ηγεμονεύουν, ενώ οι κοινωνίες και τα πολιτικά συστήματα που θα μπορούσαν να ισορροπήσουν αυτές τις καταστάσεις, ζουν στο αξιακό σύστημα του 18ου και 19ου αιώνα. Δηλαδή, επικαλούνται το διαφωτισμό, ξέρετε γιατί τον επικαλούνται; Για να μην αξιώσει η κοινωνία την διαμόρφωση συλλογικών συμπεριφορών, δηλαδή να μη γίνει από άθροισμα ατόμων, κοινωνική και πολιτική συλλογικότητα και να έχει λόγο στα πράγματα. Και συγκρατήστε το αυτό: όποιος επαναλαμβάνει πολύ συχνά τη λέξη "δημοκρατία", "αντιπροσωπευτική δημοκρατία" και άλλες τέτοιες ανοησίες για να ορίσει το σημερινό σύστημα, όποιον επίσης ακούσετε να επικαλείται το διαφωτισμό, να έχετε αμέσως στο νου σας ότι είναι βαθιά αντιδραστικός, οπισθοδρομικός και θέλει ακριβώς τη διατήρηση αυτού του καθεστώτος γιατί τον βολεύει.
...

Ο "διαφωτισμός", υπήρξε ένα κίνημα προοδευτικό την εποχή εκείνη γιατί έπρεπε να φτιάξει την ιδέα του κράτους και της κοινωνίας της επόμενης εποχής. Αλλά τελείωσε η εποχή, καταναλώθηκε ότι είχε να καταναλώσει. Σήμερα, δεν είναι επιχειρησιακό το σύστημα και οι αξίες του διαφωτισμού, τελείωσαν. Έχουμε μια άλλη εποχή στην οποία μπήκαμε. Κι αυτή η άλλη εποχή, πρέπει να φέρει και τις κοινωνίες στο μέλλον! Για να έρθουν οι κοινωνίες στο μέλλον και να έχουμε μια ισορροπία της κοινωνίας με την οικονομία, πρέπει το πολιτικό σύστημα να εξαρτάται από την κοινωνία και όχι από τις αγορές! Από τη μια μεριά υπάρχει το πολιτικό προσωπικό το οποίο εναγκαλίζεται τις δυνάμεις των αγορών γιατί αυτές είναι οι καθημερινοί συνομιλητές και συγχρόνως οι μεγάλοι πάροχοι/χορηγοί χρήματος και επικοινωνίας και απ΄την άλλη οι αγορές, ή τα διάφορα παράσιτα που λειτουργούν ως συγκατανευσιφάγοι γύρω από το κράτος όπως εργολάβοι και άλλοι, οι οποίοι απ΄την άλλη μεριά έχουν συμφέρον να διατηρούν σε ομηρία το πολιτικό σύστημα για να υπαγορεύουν τις αποφάσεις και να έχουν τα προνόμια. Περί αυτού πρόκειται. Υπάρχει δηλαδή, μια μεγάαααλη "σημαχεία", η οποία έχει ως κεντρικό εχθρό, όχι κάποιον εξωτερικό εχθρό, αλλά την κοινωνία την ίδια την οποία δεν θέλουν με κανένα τρόπο να συμπήξει συλλογικότητα και να σταθεί απέναντι! Γι΄αυτό και στην ελληνική περίπτωση, τους βλέπετε να καταπολεμούν κάθε ιδέα της κοινωνικής και πολιτισμικής συλλογικότητας άρα και του παρελθόντος και λοιπά, διότι αυτά δημιουργούν μια αίσθηση ανάγκης της κοινωνίας να ορθωθεί απέναντι σ΄αυτό που της συμβαίνει!
...

Έχω τη γνώμη ότι η ΕΕ θα υποστεί, θα συναντήσει μεγάλους τριγμούς, χωρίς να σημαίνει ότι οδηγηθεί και σε ένα ξέφωτο. Το φοβάμαι αυτό, διότι η Γερμανία δεν έχει όπως είπα αίσθηση των ορίων της δύναμης αλλά έχει επίσης και την μεγάλη ανάγκη να ηγεμονεύσει την Ευρώπη. Θεωρεί ότι είναι μια μοναδική ευκαιρία γι΄αυτήν! Θα είναι η τρίτη φορά που, θα έχει χάσει το παιχνίδι να διαμορφώσει μια γερμανική Ευρώπη, εάν χάσει το σημερινό παιχνίδι. Σήμερα λοιπόν με τους ίδιους όρους του 1ου και 2ου παγκοσμίου πολέμου, αυτή τη λατρεία της κρατικής δύναμης που εκπέμπει η Γερμανία, μπορούμε να υποστούμε τις συνέπειες μιας κατοχής μέσα από το οικονομικό επιχείρημα, που είναι πολιτικό. Αλλά, σε επίπεδο Ευρώπης, εάν δεν συμπήξουν πυρήνα συμμαχίας οι άλλες χώρες οι οποίες διαφωνούν με αυτό το σχήμα, φοβάμαι ότι θα οδηγηθούμε σε περαιτέρω αποδυνάμωση της Ευρώπης και ίσως και νέες εξόδους χωρών. Δεν είναι εύκολο να μπει κανείς σε ένα ευρύτερο σχήμα συμπολιτειακό όπως είναι το ευρωπαϊκό με σκοπό ή με συνέπεια να χάσει και την ελευθερία και την ευημερία κανείς χωρίς να κάνει και άλλες σκέψεις...Γιατί περί αυτού πρόκειται στην Ευρώπη σήμερα. Η γερμανική Ευρώπη, μας υπόσχονται ότι πρέπει να είναι μια Ευρώπη με λιγότερη ελευθερία και περισσότερη φτώχεια. Η κινεζοποίηση της ευρωπαϊκής κοινωνίας δεν είναι η μόνη λύση στα πράγματα, για να γίνει η Ευρώπη ανταγωνιστική στην Κίνα όπως λένε ορισμένοι... Το αντίθετο! Πρέπει να κάνει άλμα προς τα εμπρός σε επίπεδο ελευθερία και αναδιάταξης του παραγωγικού της ιστού για να είναι ανταγωνιστική στη μορφή της οικονομία και της πολιτικής που αντιπροσωπεύει η Κίνα και η κάθε Κίνα.
...

Στην Ελλάδα δεν νομίζω ότι μπορούμε να οδηγηθούμε πια στο brexit, διότι όλες οι δυνάμεις έχουν παραδοθεί χωρίς όρους και χωρίς διάθεση να βγούμε από το τούνελ. Επομένως, δεν υπάρχουν αντιστάσεις. Έχει εξαντληθεί ακόμα και το..."εθνικό επιχείρημα" που επικαλέστηκε ο "ξένος" προς το εθνικό επιχείρημα ΣΥΡΙΖΑ, στο παρελθόν. Αυτό που μπορεί να δούμε στην Ευρώπη είναι η γιγάντωση των ακρο-Δεξιών, των ακραίων εν πάση περιπτώσει κινημάτων. Μπορούμε να δούμε άλλο κλίμα στη Γαλλία για παράδειγμα, ή και, δυναμικές αναίρεσης οποιασδήποτε προοπτικής της περαιτέρω ευρωπαϊκής ενοποίησης. Διότι όπως καταλαβαίνεται, εάν ενβάθυνση σημαίνει περαιτέρω ισχυροποίηση αυτών των ηγετικών πυρήνων και θεσμών, για να υποστούμε χωρίς αντίθεση και χωρίς αντίσταση τις συνέπειες, αυτό θα σημαίνει ότι οι φυγόκεντρες δυνάμεις θα βρούνε εύπορο έδαφος και θα δημιουργήσουν εσωτερικές καταστάσεις στα κράτη, που θα είναι δυσάρεστες για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.»

Γιώργος Κοντογιώρης

Οι καθηγητές πανεπιστημίου Γ. Κοντογιώργης και W. Mallinson μιλούν για το Brexit στο zougla.gr 

https://youtu.be/P9x_OpBdlBo

Απομαγνητοφώνηση, Ελένη Ξένου. (δεύτερο μέρος)

Κάποιοι ξέρουν να βάζουν τα πράγματα ακριβώς στην θέση τους! Όταν ακούς ή διαβάζεις Γ. Κοντογιώργη διαπιστώνεις πόσο ημιμάθεια και παραπληροφόρηση κυκλοφορεί...πόσο μικρούς μας έχουν αφήσει να είμαστε.Να ευχαριστήσω θερμά αλλά και προσωπικά, τον αγαπητό μου καθηγητή Γιώργο Κοντογιώργη, γι΄ αυτήν την πολύ ενδιαφέρουσα και διαφωτιστική ανάλυση καίριων ζητημάτων, που απασχολούν στις μέρες μας πολλούς από εμάς.

Με εκτίμηση,
Ελένη Ξένου.