Ο ΕΚΡΗΚΤΙΚΟΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗΣ!

Η επανάσταση των ιδεών!

«Πώς οπισθοδρομώντας εμμονικά στο παρελθόν του 18ου αιώνα η σκέψη μας έχει την ψευδαίσθηση ότι θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα του παρόντος και του μέλλοντος;»

«...Πιο κοντά στο μέλλον λοιπόν και πιο κοντά στον έλεγχο των πραγμάτων, είναι οι εξουσίες οι οικονομικές και οι πολιτικές. Δηλαδή αυτοί που κατέχουν την ιδιοκτησία του συστήματος. Αυτοί λοιπόν κατέλαβαν και τις νέες πραγματικότητες στην τεχνολογία και λοιπά, και μετέβαλαν άρδην τους συσχετισμούς εις βάρος των κοινωνιών.

Αυτό δε δηλώνει ότι η εξέλιξη είναι προδιαγεγραμμένη να γίνει με αυτόν τον τρόπο, αλλά στο μεσοδιάστημα θα συναντήσουμε πραγματικότητες οι οποίες θα είναι εξαιρετικά αρνητικές για την κοινωνία. Οι κότες θα πατούν το πρόσωπο των ανθρώπων... Και αυτό συμβαίνει γιατί σημαντικές παράμετροι όπως η οικονομία, μεταβαίνουν στο μέλλον και κατακτούν τη δύναμη για να επιβάλουν συσχετισμούς αρνητικούς για την κοινωνία, αλλά απ΄την άλλη, διότι οι κοινωνίες και οι ιδεολογικοί αν θέλετε μέντορες τους, παραμένουν βαθιά εγκιβωτισμένοι σε ένα παρελθόν το οποίο έχει παρέλθει, έχει ολοκληρώσει την πορεία του και έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Δεν είναι πια επιχειρησιακό. Ούτε στο επίπεδο των αξιών ούτε στο επίπεδο των θεσμών και των σχέσεων δύναμης που αυτές συνεπάγονται. Θέλω να πω και το ζούμε ακριβώς με ιδιαίτερα οξύ τρόπο στην περίοδο των ιδεοληπτών του ΣΥΡΙΖΑ, ότι η ανάκληση και η εμμονή στην ιδεολογία του διαφωτισμού επειδή ανάγεται σε μια άλλη εποχή, η επίκληση λοιπόν σήμερα είναι βαθιά αντιδραστική! Θέλει να σταματήσει την εξέλιξη της κοινωνίας προς μια κατεύθυνση που θα ανατρέψει τους συσχετισμούς και θα την βάλει ξανά στο παιχνίδι των πολιτικών αποφάσεων. Του σκοπού της πολιτικής. Γιατί σήμερα οι κοινωνίες είναι έξω από το σκοπό της πολιτικής. Αν θέλουμε δηλαδή να κατανοήσουμε του τι συμβαίνει σήμερα, δεν έχουμε παρά να σκεφτούμε ένα και μόνο γεγονός: Ότι κάποιοι κατέχουν το πολιτικό σύστημα, το κράτος, την ιδιοκτησία της οικονομίας και κάποιοι είναι στο περιθώριο. Αυτοί που είναι στο περιθώριο και ιδιωτεύουν είναι η κοινωνία. Τα μέλη της κοινωνίας.»

Όσων αφορά το νέο βιβλίο του καθηγητή, "Η Συριζαία Αριστερά ως Νέα Δεξιά", από τις Εκδόσεις Πατάκη:
«Ο σωστός τίτλος θα ήταν, "η αντιμετάθεση". Δηλαδή το συντηρητικό ιδιώνυμο της Αριστεράς και ως υπότιτλος, η "Συριζαία Αριστερά ως Νέα Δεξιά". Διότι είναι το ειδικότερο φαινόμενο και ακραίο αντιδραστικό φαινόμενο στη εξέλιξη της Αριστεράς ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή. Είναι ακραίο, διότι αφενός ασπάζεται όλα τα αρνητικά στοιχεία τα οποία οδήγησαν στην ήττα της Αριστεράς στον κόσμο και συγχρόνως είναι το φαινόμενο εκείνο της Αριστεράς που κατατείνει να χρησιμοποιήσει τα ιδεολογικά όπλα της Αριστεράς για να νομιμοποιήσει, να καθαγιάσει το ρόλο του ως θεμελιώδους συντελεστή της δυναστικής κομματοκρατίας στην Ελλάδα.»

[...] «Εγώ όπως ξέρετε δεν είμαι νομέας του κράτους. Δεν απολαμβάνω τα αγαθά του κράτους για να το υποστηρίξω. Υποστηρίζω εξ αποφάσεως και από μακρύ χρόνο, από τότε που γεννήθηκα, μια αντίληψη των πραγμάτων που εδράζεται έξω από το σύστημα. Επομένως έχω την άνεση να επικαλούμαι την δική μου άποψη για τα πράγμα χωρίς να ρίχνω νερό στο κρασί μου. Και γνωρίζοντας -στο μέτρο που μπορεί κανείς να γνωρίζει τα πράγματα- γιατί αν ήμουν παραδείγματος χάρη φυσικός, δεν θα διεκδικούσα ρόλο επιστήμης στα πράγματα, θα διεκδικούσα ρόλο επιστήμης στη φυσική , στα πολιτικά πράγματα θα δήλωνα ότι είμαι πολίτης και έχω αυτές τις απόψεις και τίποτε άλλο.  Αρκούμαι λοιπόν στην πραγματικότητα.

Αυτά που συμβαίνουν λοιπόν σήμερα στον κόσμο, με αφετηρία τη Μέση Ανατολή, δεν είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Ευρώπης ή οποιασδήποτε άλλης χώρας. Όποιος και να ήτανε στη θέση της Ευρώπης θα έκανε τα ίδια. Διότι αυτά τα προκαλεί η φάση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα που την αποκαλώ κρατοκεντρισμό. Δηλαδή είναι η συγκρότηση του κόσμου όλου με όρους αθροίσματος κρατών. Εδώ μπαίνουν ζητήματα ηγεμονίας. Όποιος είναι ισχυρός αισθάνεται ότι έχει να διεκδικήσει για όφελος των κοινωνιών του και των συμφερόντων αυτών οι οποίοι ηγούνται των χωρών, επιπρόσθετο όφελος απ΄τις άλλες χώρες. Ό,τι γίνεται μέσα στα κράτη γίνεται και σε διακρατικό πεδίο αλλά εκεί με όρους ισχύος και όχι με όρους εσωτερικών συσχετισμών που έχουν τουλάχιστον κάποιους κανόνες για στηρίξουν και τον αδύναμο. Κοιτάξτε, σήμερα επικρατεί η αντίληψη ότι το έθνος ανήκει στο κράτος και όχι στην κοινωνία. Δεν είναι η κοινωνία που έχει την ευθύνη του έθνους. Δεν είναι η κοινωνία που διαμορφώνει τη βούλησή της και λέει αυτό με συμφέρει και αυτό θέλω. Είναι κάποιος πρωθυπουργός με κάποιους παρακοιμώμενους της εξουσίας, ο οποίος αποφασίζει τι θέλει η κοινωνία, τι σκέφτεται, ποιο είναι το συμφέρον της και ούτω καθεξής. Εάν λοιπόν αυτός ο πρωθυπουργός και οι παρακοιμώμενοι αποφασίσουν ότι θα καταστρέψουν την κοινωνία και ότι θα βλάψουν τη χώρα, κανείς δε μπορεί να τους σταματήσει. Παρά μόνον με μια επανάσταση! Αυτή είναι η φύση του πολιτικού συστήματος. Το βλέπουμε τώρα με τη διαχείριση του μεταναστευτικού. Τι καλύτερο παράδειγμα, εκτός απ΄τα άλλα που ανάγονται στην αντιδραστική λογική που διακηρύσσουν καθημερινά ακόμα και πρόσφατα με την 25η Μαρτίου, ότι ο Ελληνισμός είναι παράγωγο, προέκταση του δυτικού διαφωτισμού. Δηλαδή η αυστηρή εχθρότητα την οποία επιδεικνύουν προς αυτή την κοινωνία και τις κληρονομιές της. Γιατί αυτή διδάσκει το μέλλον! Το παρελθόν της Δύσης είναι βαθιά φεουδαλικό. Δεν μπορεί να μας δώσεις λύσεις για τα σημερινά ζητήματα, ούτε και ο διαφωτισμός που επιχείρησε την υπέρβασή του. Το παρελθόν του ελληνικού κόσμου, επειδή είναι παρελθόν Δημοκρατίας και ανθρωποκεντρικής ολοκλήρωσης, ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ! Αυτό δεν θέλουνε και γι΄αυτό απορρίπτουν τον Ελληνισμό του παρελθόντος. Αλλά συμβαίνει εδώ να έχουν απορρίψει ακόμη και τον ίδιο το Μάρξ ξέρετε. Η διαχείριση του μεταναστευτικού και του προσφυγικού έχει ιδιαίτερη σημασία γι΄αυτό. Διότι η λεγόμενη "διαχείριση" με όρους ανοιχτών συνόρων, είναι μια λύση η οποία είναι αδιέξοδη. Είναι καταστροφική και για αυτούς οι οποίοι είναι πρόσφυγες-οικονομικοί μετανάστες, αλλά και για την ίδια τη χώρα! Το γεγονός δηλαδή ότι μας έχουν αποκλείσει και έχουν μεταφέρει τα σύνορα της Ευρώπης στα Σκόπια, δεν είναι στοιχείο αντιδραστικής λογικής η οποία διέπει τις ευρωπαϊκές χώρες ακροδεξιάς, όπως επιχειρείται να ειπωθεί για να επιβληθεί η ιδεολογία της "ενιαίας σκέψης" και να μη τολμάει κανείς να αντιτείνει και να μη χαρακτηριστεί ακροδεξιός, είναι μια πολιτική η οποία καταστρέφει και αυτό το οποίο υποστηρίζει, γιατί δεν μπορεί να το διαχειριστεί, διότι για σκεφτείτε αύριο το πρωί να έρθει ένα εκατομμύριο ή δύο εκατομμύρια μετανάστες... Γιατί όταν λες "ελάτε" -δηλαδή πολιτική ανοιχτών συνόρων- όλοι θα έρθουν στο καλύτερο, δε υπάρχει κανείς που θα μείνει πίσω. Ιδίως όσο διατηρείται η αστάθεια! Αλλά από την άλλη το ερώτημα είναι: Πολιτική κλειστών συνόρων; Δεν είναι αυτή η πολιτική που εφαρμόζει η Ευρώπη σήμερα. Είναι αμυντική στάση στο ζήτημα των κλειστών συνόρων έναντι της Ελλάδας, για να μπορέσει να διαχειριστεί το μεταναστευτικό με όρους ελέγχου των ροών! Όχι μπάτε σκύλοι αλέστε!...Όχι μια χώρα/χώρες ελεύθερης βοσκής!...αλλά, με συντεταγμένο τρόπο ώστε, και την κοινωνική δυστυχία και το προσφυγικό, να διαχειριστεί με συγκεκριμένο και ελεγχόμενο τρόπο και να μην προκληθεί ζημιά στις χώρες υποδοχής. Το βλέπουμε αυτό με τον τρόπο που είναι ξέρετε εξαιρετικά αποτυχημένος, με τον τρόπο ενσωμάτωσης που ακολούθησαν οι δυτικο/ευρωπαϊκές χώρες, των μεταναστευτικών ροών και της πολιτειακής ενσωμάτωσης. Είναι αποτυχημένη ενσωμάτωση.» [...]

[...] «Ακούστε, για να μπορέσουμε να μιλήσουμε για το μέλλον αλλά και για το παρόν, πρέπει πρώτα πρώτα να απαλλαγούμε, να αποτινάξουμε τις βεβαιότητες που έχουμε ως προς τις πραγματικότητες που ζούμε. Δεν έχουμε ούτε αντιπροσωπευτικό ούτε δημοκρατικό σύστημα. Αλλά αυτά τα δύο δεν είναι τα ίδια. Δεν είναι αντιπροσωπευτική Δημοκρατία. Ή αντιπροσωπευτική θα είναι ή Δημοκρατία. Αλλά δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Εάν δεν ξεκαθαρίσουμε τις έννοιες, δεν θα γνωρίζουμε που ζούμε. Θα νομίζουμε ότι ζούμε στην εποχή της Δημοκρατίας ενώ ζούμε σε εποχή εκλόγιμης μοναρχίας. Ολιγαρχίας. Αυτό, μας απαγορεύει να σκεφτούμε το μέλλον. Διότι αν σας πω ή μου πείτε ότι δεν αποδέχεστε το σύστημα του κοινοβουλευτισμού, η απάντηση ή η σκέψη μου θα είναι, ότι... "άρα αυτός θέλει την δικτατορία". Εάν όμως, αποδεχτούμε την πραγματική φύση του σημερινού συστήματος, τότε θα ξέρουμε ότι υπάρχει και μια άλλη λύση. Ξέρετε πιο είναι το μεγάλο πρόβλημα σήμερα;... Ότι η εποχή μας δεν στοιχειοθετεί μια κρίση, τα φαινόμενα που συναντάμε δεν εντάσσονται δηλαδή στην λογική της μετάβασης από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης και του διαφωτισμού στην σύγχρονη εποχή. Αυτή έχει τελειώσει. Έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της. Έχουμε μια νέα φάση, η οποία έχει ανατρέψει τα δεδομένα. Έχουμε δηλαδή παραμέτρους, δυνάμεις που έχουν μεταβεί στο μέλλον, ενώ οι κοινωνίες και οι θεσμοί τους μένουν στο παρελθόν! Αυτή είναι η βασική συνιστώσα αυτής της ανατροπής των συσχετισμών που οδηγεί σε όλα τα άλλα. Και στο διακρατικό επίπεδο με την καθολική αστάθεια που δημιουργείται και στο εσωτερικό των χωρών με την πλήρη σταδιακά εξαθλίωση των κοινωνιών. Ποιο είναι το ζήτημα λοιπόν που οδηγεί σ΄ αυτή την ανατροπή; Ότι οι σχέσεις δύναμης, η πολιτική παρέμβαση δηλαδή της κοινωνίας γίνεται εξωθεσμικά στους δρόμους. Εκεί λοιπόν οι συσχετισμοί δεν μπορούν να παράξουν ουσιαστικά αποτέλεσμα, διότι αυτοί που κατέχουν την ιδιοκτησία του συστήματος, της οικονομίας και της πολιτικής, είναι πολύ μακριά από αυτές τις δυναμικές. Κάνουν ό,τι θέλουν και μπορούν να επιβάλουν το σύστημά τους. Είτε με τη βία, είτε με την ιδεολογική εγκατάσταση στα μυαλά των ανθρώπων της ενιαίας σκέψης, είτε με την επίκληση τους παρελθόντος όπως κάνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό λοιπόν για να ανατραπεί, ένας τρόπος υπάρχει! Να μπουν οι κοινωνίες στην πολιτική διαδικασία. Με άλλα λόγια, να μεταβούμε από το σημερινό σύστημα της κοινωνίας ιδιώτη, στην κοινωνία εταίρο της πολιτείας. Να γίνει το σύστημα κατ΄ελάχιστον αντιπροσωπευτικό. Όχι δημοκρατικό.Οι ανοησίες που λένε οι λεγόμενοι μεσοδημοκρατικοί ότι θα βάλουνε το περίφημο δημοψήφισμα και θα αλλάξει άρδην η κατάσταση, είναι τουλάχιστον ανοησίες. Δεν αλλάζει τίποτε. Το δημοψήφισμα και όλη αυτή η ιδεολογία της αμεσοδημοκρατίας είναι ιδεολογία της ολιγαρχίας. Φτιάχνει μια καλύτερη εκδοχή του πράγματος μέσα στην ολιγαρχία, δεν την υπερβαίνει.

Άρα λοιπόν, η μετατροπή των συσχετισμών μπορεί να γίνει μόνο με έναν τρόπο. Σκεφτείτε το πολύ απλά. Με την είσοδο της κοινωνίας στην πολιτική! Να γίνει εντολέας! Τώρα την ιδιότητα του εντολέα και του εντολοδόχου την κατέχει ο πρωθυπουργός και οι παρακοιμώμενοι. Στην αντιπροσώπευση η ιδιότητα του εντολέα μετατίθεται στην κοινωνία. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει η κοινωνία να γίνει διαρκής, καθημερινός θεσμός. Σκεφτείτε ποιες θα ήταν οι πολιτικές αποφάσεις στην Ευρώπη ή στην Ελλάδα, εάν παραδείγματος χάρη, για να ολοκληρωθεί μια βούληση, απόφαση, της οποιασδήποτε κυβέρνησης, θα έπρεπε να συναινέσει και η κοινωνία. Με απλούς τρόπους. Με μια δημοσκόπηση. Και με πολλούς άλλους τρόπους αν θέλετε σήμερα, έχουμε την τεχνολογική δυνατότητα να το κάνουμε. Θα είχανε το ίδιο περιεχόμενο; Θα είχαμε εγκατασταθεί στην αρχή της ενιαίας σκέψης και πράξης; Ότι δηλαδή μόνο μια λύση υπάρχει και δεν υπάρχει δεύτερη; Ή αυτοί θα προσαρμοζόταν αντί να προσαρμόζουν την κοινωνία στις δικές τους προδιαγραφές, στη βούληση της κοινωνίας; Είναι πολύ απλή η σκέψη την οποία όμως δεν μπορούμε να υπερβούμε, γιατί μας έχουν εγκιβωτίσει σε βεβαιότητες οι οποίες δεν μας επιτρέπουν τη δημιουργική σκέψη και το μέλλον. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι όλη αυτή η κρατική διανόηση που διακινεί διάφορες αντιλήψεις στην εποχή μας, όχι μόνο η μηρυκαστική ελληνική αλλά και η γενικότερη, δεν έχει καμία πρόταση για το μέλλον. Το μέλλον μας, λέει, είναι το σήμερα. Άρα εδώ πρέπει να λύσουμε τα προβλήματά μας. Μην πάμε σε κάτι άλλο διότι αυτό κινδυνεύει να ανατρέψει τη δημοκρατία. Δηλαδή την ολιγαρχική πολιτεία που έχουμε.» [...]

[...] «Το να γίνει η κοινωνία συμμέτοχος στη λήψη αποφάσεων καθημερινά, ο τρόπος είναι πολύ εύκολος! Αυτό που είναι δύσκολο είναι να ξεριζώσει η κοινωνία, ο κάθε ένας από εμάς, την αντίληψη της ολικής εκχώρησης της βούλησής της, των συμφερόντων της σε κάποιους τρίτους και μάλιστα με έναν τρόπο απόλυτο και μη ανατρέψιμο. Με άλλα λόγια, να πάψουμε να σκεφτόμαστε με τον τρόπο που σκεφτόμαστε και να δρούμε με τον τρόπο που δρούμε. Εάν πραγματοποιήσουμε μέσα μας την επανάσταση των εννοιών, θα οδηγηθούμε και σε μια επανάσταση των ιδεών! Με άλλα λόγια, η κοινωνία αντί να σκέφτεται την εναλλαγή στην εξουσία, την μεθάρμοση των δυναστών της δηλαδή, σκεφτεί και θέσει απέναντί της με λόγο και έργο την πολιτική τάξη της χώρα, της οποιασδήποτε χώρας και της πει: "εγώ θέλω να έχω θέση στην πολιτική", να είσαστε βέβαιος ότι δεν θα χρειαστεί να χυθεί αίμα και θα βρεθούν οι πολιτικές εκείνες δυνάμεις που θα προστρέξουν να ενθυλακώσουν το όφελος και να αποκτήσουν πολιτική ηγεμονία. Άρα να διαχειριστούν το πρόταγμα της αντιπροσώπευσης και πολύ μακριά ακόμη από αυτό, τη Δημοκρατία.
Άρα λοιπόν, το κεντρικό πρόβλημα, είναι η φάση την οποία διερχόμαστε. Διότι δεν είναι εύκολο να πραγματοποιηθεί αυτή η εσωτερική επανάσταση γιατί ο κόσμος όλος ζει σε ένα περιβάλλον χειραγώγησης, μονοσήμαντης ιδεολογικής κατήχησης, αυτό που λέω ενιαίας σκέψης και πράξης.» [...]

[...] «Ο συνδυασμός της οικονομικής κρίσης με το μεταναστευτικό, αποτελεί ένα εκρηκτικό μείγμα το οποίο αν δεν αναταχθεί πολύ πολύ σύντομα η πολιτική τάξη της χώρας για να υπερβεί τον εαυτό της και να αλλάξει άρδην πολιτικές απέναντι στη χώρα, πολύ φοβάμαι πως θα μας οδηγήσει σε μια κατάσταση που δεν θα την έχουμε γνωρίσει μέχρι σήμερα. Η Μικρασιατική καταστροφή υπήρξε όντως μια μείζονος σημασίας τομή για την Ιστορία του ελληνικού κόσμου, γιατί ολοκληρώνει μια συνολική διαδρομή πολλών χιλιάδων χρόνων, η σημερινή πραγματικότητα φοβάμαι ότι θα έχει αρνητικές επιπτώσεις τις οποίες δεν μπορούμε να φανταστούμε!. Θα μεταβληθεί η χώρα σε χώρο όπως έχω πει και μάλιστα με κίνδυνο να οδηγηθεί όχι στον ακρωτηριασμό της αλλά στη συνολική της ιμιοποίηση. Σε μια μη-χώρα καν... Αυτό είναι το τραγικό... Διότι ακριβώς η πολιτική τάξη της χώρας είναι σε απόλυτη αναντιστοιχία με το εθνικό συμφέρον... Με τις πολιτικές που θα έπρεπε να ακολουθούνται για να μην μπορούν να ταξινομηθούν σε αντιδραστικές και εχθρικές προς τη χώρα!
Διαβάζω αυτές τις μέρες, ότι ένας απ΄τους υπουργούς, είπε ότι για να βρούμε επενδύσεις θα ψάξουμε μεταξύ των προσφύγων. Ξέρετε τι μας διαφεύγει -όπως και για εκείνους που μιλάνε για ξένες επενδύσεις- ξέρετε τι μας διαφεύγει λοιπόν, ή τι μας υποκρύπτουν απέναντι από αυτήν την επιχειρηματολογία; Ότι δεν έχουν καμία πρόθεση να δημιουργήσουν μια φιλική προς τον Έλληνα χώρα, ώστε να μη δραπετεύει για να διασώσει το χρήμα του και τον εαυτό του στο εξωτερικό. Διότι ο εθνικός πλούτος, από την αστική τάξη μέχρι και τα μεσαία στρώματα και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, είναι τέτοιος, που εάν δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις να επανέλθει στη χώρα, δεν θα χρειάζεται καμία - όχι γιατί πρέπει να την απαγορεύσουμε αλλά για να δείξω τη διαφορά - καμία απολύτως ξένη επένδυση! Γιατί λοιπόν δεν παίρνουν τα αναγκαία μέτρα για να δημιουργήσουν τις αναγκαίες προϋποθέσεις προς αυτή την κατεύθυνση; Το αποκαλύπτει η βασική αναντιστοιχία με τη βούληση της κοινωνίας. Εάν κάνετε μια απλή μελέτη για το τι δηλώνει η κοινωνία σε σχέση με τις πολιτικές που ακολουθούνται, έστω και με αυτές τις δημοσκοπήσεις, και τι ακολουθούν οι κυβερνήσεις με τελευταία αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει ούτε ένα θέμα με το οποίο η κοινωνία είναι σύμφωνη με τις πολιτικές που ακολουθούνται. Και αν παρακολουθήσετε σε βάθος δεκαετίας τι έχει πει η κοινωνία ότι πρέπει να γίνει και το τι κάνουν οι πολιτικοί μας, θα διαπιστώσετε ότι αν ακολουθούσαν τα βήματα της κοινωνίας, σήμερα η κατάσταση της χώρας θα ήταν πολύ διαφορετική!»

[...] «Δεν υπάρχει εναλλακτική διότι δεν θέλουν εναλλακτική. Ξέρετε ποια είναι η εναλλακτική; Αντί να διαπληκτίζονται για το μνημόνιο, έχοντας μεταβληθεί όλοι τους σε απλούς λογιστές της τρόικας και μάλιστα εκτελεστικοί λογιστές, να άρουν τα αίτια της καταστροφής και της διατήρησής μας στο βυθό! Που είναι το πολιτικό σύστημα, η δημόσια διοίκηση και δικαιοσύνη και η νομοθεσία που οικοδομεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά! Γιατί δεν τα αγγίζουν διαχρονικά αυτά τα μεγάλα ζητήματα; Γιατί δεν υπερβαίνουν τον εαυτό τους και λειτουργούν μέσα σ΄αυτήν την κομματική λογική που μετατρέπουν σε εθνική πολιτική το ιδιοτελές τους συμφέρον; Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Αλλά, τι περιμένετε από ανθρώπους που έχουν εκπαιδευτεί στην πολιτική, έχουν ανδρωθεί στην πολιτική, μέσα στους σκοτεινούς σωλήνες της κομματοκρατίας; ... Όταν βλέπετε πολιτικό ηγέτη, να βάζει στο βιογραφικό του -όπως διάβαζα πρόσφατα για τον τωρινό πρωθυπουργός- ότι λειτούργησε ως ο καταστροφέας του Λυκείου στο οποίο ηγούνταν της παράταξής του, του δεκαπενταμελούς... Δεν το είχα επικαλεστεί, παρ΄όλο που το άκουγα, μέχρι να το διαβάσω ως επίσημη βιογραφία του πρωθυπουργού. Κι αυτό θεωρείται ότι είναι τεκμήριο για να κυβερνήσει μια χώρα. Όπως και οι προηγούμενοι, που, δηλώνουν απ΄την άλλη μεριά με υπερηφάνεια ότι τέλειωσαν τα μεγάλα πανεπιστήμια του κόσμου...

Δεν υποκρύπτει λοιπόν αυτό το γεγονός ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια τα έχουν μεταβάλει σε χώρους αναπαραγωγής και χειραγώγησης του κομματικού προσωπικού και της κοινωνίας; Και δεν τους επιτρέπουν να είναι ευπρόσωπα στον διεθνή χώρο ώστε να σπουδάζουν εκεί τα παιδιά τους;...
Αυτά είναι τα μεγάλα ζητήματα τα οποία αποτελούν την εναλλακτική πρόταση γι΄αυτή τη χώρα! Και όχι ο διαγκωνισμός για το ποιος είναι ο καλύτερος ή ο χειρότερος διαχειριστής της καταστροφής της, των μνημονίων και όλων των άλλων καταστάσεων τις οποίες έχουν να αντιμετωπίσουν και τις αντιμετωπίζουν εκ των ενόντων. Δίκην καφενείου! Διότι δεν υπάρχει καμία μελέτη των προβλημάτων τα οποία έχουν να αντιμετωπίσουν. Δεν τους ενδιαφέρουν.»
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗΣ

Συνέντευξη στις 28.3.2016 στο ραδιοφωνικό σταθμό Ράδιο 9,84 και στον Γιώργο Σαχίνη.
Εδώ θα βρείτε το ηχιτικό της συνέντευξης:
http://contogeorgis.blogspot.gr/2016/03/18-2832016.html


[Απομαγνητοφώνηση συνέντευξης, Ελένη Ξένου.]