Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2019

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗΣ

Η δυναμική επιστροφή της κομματοκρατίας

13.10.2017

Ο Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου
κ. Γιώργος Κοντογιώργης στον τηλεοπτικό σταθμό ΔΙΟΝ (Κεντρική Μακεδονία)
στις 13.10.2017 και στον Φώτη Γιοβαννόπουλο.



Γιώργος Κοντογιώργης:

|...| Το κεντρικό πρόβλημα δεν είναι, η πρόθεση του τι θέλουν να ρυθμίσουν, αλλά η ομολογία τι δεν θέλουν να αγγίξουν. Σημαίνει δηλαδή ότι, το κράτος αυτό το θέλουν έτσι όπως είναι για να το έχουν λάφυρο και να το χρησιμοποιούν κατά βούληση. Αυτό είναι το κεντρικό ζήτημα που έπρεπε να τεθεί σε σχέση με την υπόθεση αυτή της ρύθμισης αυτού του, οριακού αν θέλετε, και εν πάση περιπτώσει συμβολικά πολύ ενδιαφέροντος θέματος που, θα έπρεπε να τεθεί σε πολύ διαφορετικές βάσεις. Όχι γιατί δεν πρέπει κανείς να σέβεται τη διαφορετικότητα του άλλου, αλλά, το περιβάλλον μέσα στο οποίο το τοποθετεί κανείς. Αλλά, δεν θέλω να συζητήσω αυτό το ζήτημα, για να μην υποπέσω στην ίδια παγίδα, να, μεταθέτω το περιεχόμενο της πολιτικής ατζέντας, προκειμένου να παίξω το παιχνίδι αυτών οι οποίοι μέχρι τώρα αν έχετε προσέξει, προκειμένου να μεταφέρουν τη προβληματική αλλού και να αποπροσανατολίσουν τη κοινή γνώμη, αυτό που κάνουν είναι να ικανοποιούν αιτήματα επιμέρους ομάδων. Ποιες είναι οι ομάδες που αποτελούν την αιχμή του δόρατος για να διαμορφώσουν αύριο τη κοινή γνώμη, δηλαδή να διαμορφώνουν πλαίσιο απ΄αυτό που είναι το περιβάλλον των ομάδων που δημιουργούν "θόρυβο" αν θέλετε, προχθές ήταν οι ταξιτζίδες, σήμερα είναι οι ομοφιλικές ομάδες, αύριο θα είναι οι χρήστες κάνναβης και ούτω καθεξής. Με άλλα λόγια, επιλέγεται αυτή τη στιγμή όχι μόνο η αλλαγή και αποπροσανατολισμός σε σχέση με τις πολιτικές προτεραιότητες της χώρας, αλλά και, οι συμμαχίες με ομάδες οι οποίες θα αποτελέσουν τον προπομπό για να αναταχθεί εκλογικά το κόμμα. Ποιο είναι αυτό που λείπει αν θέλετε από όλο αυτό το πλέγμα; Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ως ολότητα. Δηλαδή το κοινό συμφέρον. Αυτό δεν υπάρχει πουθενά. Διότι, αυτό θα ξεπεραστεί μέσα από μια νέα εκλογική αναμέτρηση η οποία θα βγάλει με το 18% μια πλειοψηφία στη βουλή. Αυτό το τραγικό και προκλητικό καθ΄όλα καθεστώς, το οποίο άλλα αποδίδει το εκλογικό σώμα κι άλλα διαμορφώνει ο εκλογικός νόμος για τη βουλή.
...
Όλο αυτό έγινε, ακριβώς για να φύγουμε απ΄την πολιτική ατζέντα. Καταλαβαίνεται λοιπόν ότι, μας φέρνει αυτό το γεγονός και πολλά άλλα, σ΄αυτό που αποτελεί την θεμέλια βάση και αφετηρία αυτών που μας κυβερνούν. Πού ανδρώθηκαν αυτοί οι άνθρωποι; Εκεί που θήτευσαν για να μάθουν τι είναι "πολιτική", τι είναι η "κοινωνία" ως ολότητα, τι είναι ένα "γενικό" συμφέρον, πού είναι; Η κορυφαία εκδήλωση του πιο απεχθούς καθεστώτος το οποίο έχουμε ζήσει τις τελευταίες δεκαετίες, δηλαδή, οι παρατάξεις των πανεπιστημίων. Εκεί θήτευσαν και εκπαιδεύτηκαν στο πώς θα εκβιάζουν, στο πώς θα καταδολιεύουν, στο πώς θα μεταβάλουν τον δημόσιο σε ιδιωτικό χώρο και πώς θα λειτουργούν φασιστικά. Όλων αυτών των ανθρώπων τώρα που μα κυβερνούν με κορυφαίο τον πρωθυπουργό, ξέρετε ποιο ήταν το διακύβευμα; Πώς θα μεταβάλουν το δημόσιο χώρο σε ιδιωτικό. Πώς θα τον καταλαμβάνουν και να μην έχουν δικαίωμα οι υπόλοιποι να λειτουργούν μέσα σ΄αυτόν. Πώς ΔΕΝ θα κινείται η ελευθερία της σκέψης και του λόγου, η κίνηση των ιδεών, εάν δεν είναι εναρμονισμένη με τις δικές τους εκδοχές.
...
Ένα πανεπιστήμιο που θα μπορούσε να είναι απ΄τα πρώτα στον κόσμο, όπως είναι το ελληνικό πανεπιστήμιο, έχει καταντήσει να είναι το μακρύ χέρι των κομμάτων. Ξέρετε ποια ήταν η αντίδραση αυτών των παρατάξεων και των κομμάτων όταν τέθηκε το ζήτημα επανειλημμένα κι από εμένα και από άλλους, ότι πρέπει οι εκπρόσωποι στα όργανα των πανεπιστημίων να είναι εκπρόσωποι των φοιτητών και όχι των παρατάξεων; Ότι αυτό αποτελεί φασισμό. Δηλαδή, οι φασίστες κατηγορούν όχι μόνο τη δημοκρατική αρχή, ότι είναι φασιστική. Αυτοί οι άνθρωποι κυβερνούν τώρα τη χώρα και γι΄αυτό πολιτεύονται έτσι.
...
Αυτό το καθεστώς της ανομίας, είναι ο μέγας τροφοδότης της βίας, είναι ο μέγας τροφοδότης του φόβου, άρα της ανελευθερίας. Να μη μιλάμε λοιπόν για "δημοκρατίες" και κουραφέξαλα, είναι οι ίδιοι οι οποίοι καταστέλλουν κάθε έννοια ελευθερίας στον πολίτη. Δημιουργούν τον φόβο. Φοβάται ο άνθρωπος σήμερα να μιλήσει. Φοβάται να πει την άποψή του. Γιατί αυτοί καλλιεργούν τον φόβο. Ξέρει ότι δίπλα του θα βρεθεί κάποιος ο οποίος θα τον καταδώσει, θα τον εκβιάσει και θα τον εκφοβίσει.
...
Ξέρετε γιατί υπάρχει πολυνομία στην Ελλάδα; Υπάρχει ένας λόγος και μόνο. Ότι, ο νόμος είναι εύκολο να ψηφιστεί. Η δημόσια διοίκηση και η δικαιοσύνη είναι δύσκολο να λειτουργήσει εκεί που πρέπει. Όταν λοιπόν βλέπετε να ψηφίζεται νόμος, σημαίνει ότι κάτι δεν θέλουν να γίνει στη πλευρά της εφαρμογής του νόμου.
...
Το ήθος του πολίτη, είναι το ήθος που του διδάσκει ή που του επιβάλλει η εξουσία/το σύστημα. Εάν το σύστημα του λέει ότι πρέπει και δικαιούται και μπορεί να αυτοδικήσει θα αυτοδικήσει. Εάν το σύστημα του πει ότι μόνον με το σταυρό στο χέρι -όπως λέμε- θα κάνεις αυτό που θέλεις να κάνεις, θα το κάνει έτσι. Αμφισβήτησε κανείς τις πανελλήνιες εξετάσεις για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια; Δε ξέρουμε τι γίνεται πίσω, αλλά κανείς δε διανοήθηκε να πάει στο βουλευτή ή να εξαγοράσει κάποιον για να μπορέσει να περάσει στο πανεπιστήμιο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι όπου η πολιτεία θέλησε να εφαρμόσει σύστημα που δεν επιτρέπει τη συναλλαγή, το σύστημα δούλεψε καλά. Και δεν διανοήθηκε καμιά κοινωνία να πάει να κάνει συναλλαγή. Όταν όμως του λέει, μόνο με τη συναλλαγή θα κινηθείς, τι θα κάνει;
...
Το λέω πολλές φορές για να γίνει συνειδητό, αναλογιστείτε ότι έχουμε αναθέσει τις τύχες μας σε έναν άνθρωπο που λέγεται "πρωθυπουργός", ο οποίος δεν έχει τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να διοικήσει ακόμα κι έναν στάβλο. Αλλά, κάντε μια ανατριχιαστική αναδρομή... Ότι, σ΄αυτή τη χώρα που πέρασαν προσωπικότητες του διαμετρήματος του Περικλή μέχρι τον Καποδίστρια, βρίσκονται άνθρωποι που την κυβερνούν, αυτής της ποιότητας κι αυτής της νοοτροπίας. Τι μεγαλύτερη κατάντια θέλει κανείς να δει μπροστά του, να συζητήσει, για να συνειδητοποιήσει ακριβώς πού βρισκόμαστε; Αν θέλουμε να την ορίσουμε με επιστημονικούς όρους -και δούμε τα πεπραγμένα αυτής της κυβέρνησης- είναι η πιο παλαιοκομματική κυβέρνηση η οποία πέρασε απ΄την Ελλάδα και που θυμίζει μια ολική επαναφορά στο καθεστώς της φαυλοκρατίας του 19ου αιώνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, το μόνο το οποίο δεν ενδιαφέρει εν προκειμένω, είναι η εφαρμογή του νόμου, δηλαδή των κανόνων που διασφαλίζουν την ελευθερία. Θέλουν την κοινωνία να μέσα στον φόβο δηλαδή. Για να κυβερνούν διάφορες ομάδες των πραιτοριανών.
...
Ακραία συμπεριφορά είναι να παίρνει κανείς τα ιμάτιά του και να φεύγει, να εγκαταλείπει την χώρα του. Ακραία συμπεριφορά είναι να αυτοδικεί κάποιος στο φανάρι γιατί σέρνει μέσα του χίλια δυο προβλήματα, ή γιατί ξέρει ότι δεν θα αντιμετωπίσει πουθενά τον επόπτη του νόμου. Ακραίες συμπεριφορές είναι οι τραγικές καταστάσεις που ζούμε καθημερινά στις μεγαλουπόλεις, που βλέπουμε να κοιμούνται στα πεζοδρόμια και να δηλώνει ο τωρινός "πρωθυπουργός" της χώρας με ξεδιάντροπο τρόπο ότι ό,που και να πάει συναντάει χαμόγελα... Προφανώς, όσοι πάνε και τον πλησιάζουν είναι αυτοί που τους επιτρέπουν να πλησιάσουν εκεί, και που βεβαίως, αφού πάνε να τον προσκυνήσουν χαμογελούν. Και αυτός είναι ο ορισμός της κατάστασης που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία. Πιο προκλητική δήλωση από αυτή, που θα έπρεπε ο ίδιος να αυτοκτονήσει για να αφήσει κάτι στην ιστορία, δεν υπάρχει! Ότι συναντάει ευτυχισμένους ανθρώπους με πλατύ χαμόγελο, και το λέει δημόσια όταν τον ρωτάει ο δημοσιογράφος "πώς βλέπει τα πράγματα να εξελίσσονται στην ελληνική κοινωνία και την δυστυχία που υπάρχει. |...|



Απομαγνητοφώνηση, Ελένη Ξένου.
Γ. Κοντογιώργης - Η Συριζαία Αριστερά και η δυναμική επιστροφή της κομματοκρατίας
Ο Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Κοντογιώργης στον τηλεοπτικό σταθμό ΔΙΟΝ (Κεντρική Μακεδονία) στις 13.10.2017 και στον Φώτη Γιοβαννόπουλο.
Ακούστε όλη την εκπομπή εδώ: https://youtu.be/FSZkm6d7JI4

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2019

Γιώργος Κοντογιώργης
Η κοινωνία ιδιώτης, η κοινωνική βούληση και το δικαίωμα ψήφου της διασποράς



"Η κοινωνία δεν είναι σε ύπνωση.
Είναι σε πολιτική αδυναμία."

Γιώργος Κοντογιώργης - Η κοινωνία ιδιώτης, η κοινωνική βούληση και το δικαίωμα ψήφου της διασποράς. (11.10.2019)



|Οι τοποθετήσεις/πολιτικοί στοχασμοί του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου, στον ραδιοφωνικό σταθμό Παραπολιτικά FM 90.1 και στον δημοσιογράφο Λάμπρο Καλαρρύτη, σε απομαγνητοφώνηση Ελένης Ξένου.|


• Όταν μιλάμε για ελληνική κοινωνία (για οποιαδήποτε κοινωνία) πρέπει να έχουμε κατά νουν, ότι είναι ένα άθροισμα ατόμων που, δεν έχει βούληση διότι δεν της επιτρέπουν να γίνει θεσμός της πολιτείας και να' χει βούληση. Ο καθένας έχει την άποψή του. Δε μπορεί να ξυπνήσει το πρωί όλη η κοινωνία κι ο καθένας να 'χει σκεφθεί τα ίδια γι' αυτό το θέμα. Άρα λοιπόν, εναπόκεινται σ' εκείνους οι οποίοι έχουν αναλάβει το αποκλειστικό κυριολεκτικά δικαίωμα να αποφασίσουν για λογαριασμό της κοινωνίας.

• Εάν θέλουμε να δούμε τι πιστεύει η κοινωνία για όλα αυτά, δεν έχουμε παρά να δούμε τις δημοσκοπήσεις. Είναι ένας ακριβέστατος τρόπος να αντλήσουμε τη βούληση της κοινωνίας. Εάν δούμε τι λένε στις δημοσκοπήσεις οι άνθρωποι της κοινωνίας, θα διαπιστώσουμε ότι εκφράζουν μια σοβαρότατη ανησυχία για το δημογραφικό, μια εξίσου σοβαρότατη ανησυχία για το μεταναστευτικό, μια εξίσου σοβαρότατη αντίθεση για ό,τι συμβαίνει στο πεδίο της οικονομίας επί μία δεκαετία και βεβαίως, μια εξίσου αν όχι και μεγαλύτερη ανησυχία, για ό,τι συμβαίνει στον περίγυρο. Δηλαδή στα λεγόμενα εθνικά μας θέματα. Συνεπώς, η κοινωνία δεν είναι σε ύπνωση, είναι σε πολιτική αδυναμία.

• Αυτοί που έχουν την ευθύνη, σε όλη τη διάρκεια του νεοελληνικού κράτους (απ' τους Βαβαρούς και μετά), το ελληνικό πολιτικό σύστημα, καταγίνεται στο να αποδομήσει και να εξαφανίσει την ελληνική κοινωνία. Τον ελληνισμό. Τελείωσε ο μείζον ελληνισμός, δεν τον θέλαμε μέσα σε ένα νεοελληνικό κράτος, τελειώνει και ο εσωτερικός ελληνισμός.

• Λεηλατήθηκε η χώρα από τους πολιτικούς και από τους συγκατανευσιφάγους γύρω με τους οποίους κάνανε συνεταιρισμό για να λειτουργήσουν το κράτος ως πρυτανείο σίτισης.

• Είδαμε καμιά πολιτική ανάσχεσης της μαζικής εξόδου των καλύτερων Ελλήνων, αυτών που έχουν τη μόρφωση και τη δυνατότητα να λειτουργήσουν μέσα στο κράτος και να το ανατάξουν; Όχι. Έχετε δει να καλούνται οι καλύτεροι για να αναλάβουν θέσεις ευθύνης σ' αυτή τη χώρα, ώστε να την ανατάξουν; Έχουμε δει τι γίνεται στο μεταναστευτικό; Μας φορτώνουν με πολλά και όμορφα λόγια "ανθρωπισμού", αλλά κανείς δεν στέκει στο γεγονός ότι το μεταναστευτικό είναι ένα πολυσήμαντο ζήτημα που αφορά πάρα πολλά πράγματα...

• Αν ακούσατε τον κύριο Βούτση στη βουλή, με αφορμή τα διακόσια χρόνια, είπε: "τι δουλειά έχει το εθνικό". Δηλαδή, ότι ο Κολοκοτρώνης και οι άλλοι, δεν επαναστάτησαν για την εθνική απελευθέρωση, αυτό είναι υπόθεση λέει του 19ου αιώνα. Ο άνθρωπος αυτός, δεν έχει πληροφορηθεί ότι, ο μόνος τρόπος για να συγκροτήσεις χώρες, είναι, να υπάρχουν έθνη. Διότι αυτό είναι το πολιτισμικό υπόβαθρο των χωρών. Το αν θα δεχθούμε και κάποιους άλλους, είναι άλλης τάξεως ζήτημα και άλλο πράγμα τι πολιτική ακολουθούμε.

• Όλοι λατρεύουν τον Αριστοτέλη, γιατί, τους ανεβάζει το "τακούνι" στο παπούτσι και αισθάνονται ψηλότεροι, αλλά κανείς δεν αποδέχεται τις απόψεις του. Ο Αριστοτέλης λέει, ότι εκτός απ' την κοινωνική αντιπαράθεση που γίνεται εν πάση περιπτώσει μέσα στην ίδια χώρα, υπάρχει και η σύγκρουση η οποία γίνεται και το αποδεικνύουν λέει οι πόλεις οι οποίες δέχθηκαν μαζικά ξένους, οι οποίοι στο τέλος έδιωξαν τους ντόπιους. Δηλαδή, οι "άνθρωποι", αυτή τη στιγμή καταγίνονται στο να αλλάξουν λαό... Έχει γίνει κυρίαρχη ιδεολογία. Αλλά δεν αναλογίζονται τι; Ότι, ουσιαστικά διακινούν, όχι καμιά Αριστερή ιδεολογία ή αν θέλετε φιλελεύθερη, αλλά το μείζον πρόταγμα της διεθνούς των αγορών. Αυτό που θέλει η διεθνής των αγορών είναι, η κινητικότητα της εργασίας στον απόλυτο βαθμό, για να αποδομήσει την εσωτερική συνοχή, που βασίζεται στην πολιτιστική συνοχή ενός λαού που είναι το έθνος και συγχρόνως, για να μεταβάλουν την εργασία από σχέση δημοσίου δικαίου σε εμπόρευμα...

• Όλοι του πολιτικού συστήματος, γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τι συμβαίνει. Τι είναι λοιπόν αυτό που τους κάνει όταν το σύστημα τους καλεί στην εξουσία να κάνουν ακριβώς το αντίθετο; Είναι ακριβώς, το "τυράκι" στη φάκα, που τους καλεί το ίδιο το πολιτικό σύστημα και όλοι οι μηχανισμοί, να το υπηρετήσουν για να έχουν αυτό το ψίχουλο... Αυτοί οι άνθρωποι, έχουν ως βάση, δηλαδή το ιδιοτελές συμφέρον και όχι τον εθνικό πατριωτισμό. Γι' αυτό και καταπολεμούν ό,τι ανάγεται στο εθνικό... Δεν μας ενοχλεί ο εθνικισμός των γειτόνων, αλλά ο εθνικισμός των Ελλήνων... Κι αν έρθουμε στη σημερινή συζήτηση που γίνεται για την ψήφο των αποδήμων πώς έχουν κατά νουν το κομματικό συμφέρον. Η Νέα Δημοκρατία θέλει την ψήφο, διότι καταλαβαίνει ότι εκεί, έχει πεδίο δικό της. Ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θέλει την ψήφο να μετράει, δεν μπορεί να πει και δεν τη θέλει εντελώς, (όταν ήταν στην κυβέρνηση έλεγε "δεν είναι ώριμο ακόμα το θέμα", δύο αιώνες δεν είναι ώριμο...) αλλά, δεν τους θέλει να προσμετρώνται. Δηλαδή μας θέλει ένα τιμοκρατικό σύστημα. Το ΚΚΕ συνδέει όπως και τον 19ο αιώνα οι δυτικές φεουδαλικές χώρες, την ψήφο με την περιουσία και τον χρόνο απουσία. Ε, πείτε μου, ποιος δικαστής αναλογίστηκε ότι η ψήφος συνδέεται με το άτομο και όχι με την χώρα ή με τον χώρο όπου θα ασκήσει το δικαίωμά του; Άρα όπου κι αν είναι ο Έλληνας (όπως και οι άλλοι λαοί) πρέπει να έχει δικαίωμα ψήφου για να υπάρχει εφαρμογή του δικού του συντάγματος. Δεν έχει καμιά σημασία πού πάει να ψηφίσει. Αυτό λέει το σύνταγμα. Η κομματοκρατία, δεν θέλει την ψήφο που δεν χειραγωγεί... Δεν αντέχουν την ελληνική κοινωνία, γιατί η ελληνική κοινωνία έχει υψηλή πολιτική ανάπτυξη και όσο κι αν την χειραγωγούν στο τέλος αντιστέκονται και στρέφονται εναντίον τους.

• Δεν θέλουν τη χώρα να πάει μπροστά. Δεν θέλουν τη χώρα να ανανήψει. Δεν έχουμε κανένα πρόγραμμα για να αναταχθεί το δημογραφικό πρόβλημα της χώρα. Η χώρα στο τέλος αυτού του αιώνα, δεν θα έχει ελληνικό πληθυσμό. Και εάν θα έχει θα είναι η μειοψηφία. Το βλέπουμε με τι ανησυχία το αντιμετωπίζουν στην Ευρώπη κι εδώ πανηγυρίζουν...

• Η ελληνική κοινωνία, η ελληνική χώρα, είναι υπό ένα καθεστώς εσωτερικής κατοχής, από αυτούς που έπρεπε να την κρατάνε ελεύθερη.

• Η όλη αυτή διαχείριση η οποία δεν έχει να κάνει απλώς με την εξυπηρέτηση της διεθνούς των αγορών διότι, από εκεί εισπράττουν νομιμοποίηση την οποία δεν τους δίνει η ελληνική κοινωνία, όλη αυτή η διαχείριση έχει ένα αποτέλεσμα το οποίο θα το δούμε μπροστά μας κάποια στιγμή στα εξωτερικά ζητήματα. Διότι όταν θα έρθει η στιγμή να τελειώσει η Τουρκία με την άλλη πλευρά που είναι οι Κούρδοι και οι άλλοι στη Συρία και θα έρθει εδώ, θα διαπιστώσουμε ότι, εκτός του ότι εν πάση περιπτώσει η πολιτική τάξη της χώρα και όχι μόνο, έχει ήδη ενσωματώσει στο μυαλό της την έννοια της συνθηκολόγησης -χωρίς να πέσει τουφεκιά, που λέμε- αλλά, υπάρχει και ένα άλλο χειρότερο ακόμη. Ότι, θα έχουμε έναν εσωτερικό δούρειο ίππο... Κανείς δεν ελέγχει ποιοι μπαίνουν μέσα. Είναι τσιχαντιστές; είναι σε αποστολή; Είναι απλοί οικονομικοί μετανάστες; Είναι πρόσφυγες; Τι είναι; Ποιος έχει κάνει την παραμικρή μελέτη πάνω σε αυτό το ζήτημα; Ουδείς. Υπάρχει πλήρης άγνοια. ...

• Όλο το κράτος αυτή τη στιγμή, έχει τα ίδια χαρακτηριστικά. ... Χρειάζεται μια ολική ανασύνταξη του κράτους. Αφού το πολιτικό σύστημα είναι υπαίτιο -και το γνωρίζει όλη η κοινωνία- με την εναλλαγή στην εξουσία δεν θα δούμε πολλά πράγματα. Αλλά όμως, εάν θέλουμε να αλλάξει η κατάσταση, πρέπει να δούμε μια άλλη σχέση μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής. Που να υποχρεώνει την πολιτική τάξη η οποία είναι εντεταλμένη να κυβερνήσει, να αποφασίζει με βάση το συνολικό συμφέρον της χώρας και όχι το προσωπικό ή ειδικότερες πελατειακές σχέσεις. Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα στην Ελλάδα το οποίο απ' την εποχή του Όθωνα, των Βαβαρών, είναι αυτό το οποίο καταγίνεται με την αποδόμηση του ελληνισμού και μία τρομακτικής ισχύος και εμβέλειας εχθρότητα προς την ίδια την κοινωνία και την κοινωνική συλλογικότητα. ...

• Δεν είναι τυχαίο ότι όταν ο Στάλιν κι όταν οι άλλοι θέλησαν να αμυνθούν απέναντι στον εξωτερικό εχθρό, δεν επικαλέστηκαν τον σοσιαλισμό. Επικαλέστηκαν το ΕΘΝΙΚΟ! Γιατί; Διότι αυτό αγγίζει τις κοινωνίες. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι οι πολιτικές αποφάσεις δεν παίρνονται σε διακρατικό επίπεδο, γιατί εκεί υπάρχουν οι σχέσεις δύναμης. Δεν παίρνονται στα σαλόνια της διεθνούς των αγορών. Παίρνονται μέσα στις χώρες. Και, είναι εντεταλμένοι οι πολιτικοί να λειτουργούν για λογαριασμό της χώρας τους και της κοινωνίας η οποία βρίσκεται μέσα στην χώρα. Της εθνική κοινωνίας! Αυτό είναι το μείζον θέμα. ...

• Αυτά είναι τα μεγάλα ζητήματα αυτής της χώρα τα οποία δεν αγγίζει κανείς. Είναι το πολιτικό σύστημα. Που σημαίνει, ένα πολιτικό σύστημα που αντί το κόμμα να υπηρετεί το πολιτικό σύστημα ως διαμεσολαβητής μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής, -κι ας μην είναι αντιπροσωπευτική η σχέση- έρχεται και "στρογγυλοκάθεται" πάνω στο πολιτικό σύστημα και γίνεται αυτό πολιτικό σύστημα. Δηλαδή γίνεται ηγεμόνας. Αν δεν αντιληφθούμε λοιπόν ότι, απελευθερωθήκαμε απ' τον οθωμανικό ζυγό, μια οθωμανική δεσποτεία, για να υποβληθούμε σε ένα οθωμανικού τύπου/δυτικού τύπου απολυταρχία, (αλλά οθωμανικού τύπου δεσποτεία), δεν θα καταλάβουμε ποτέ γιατί η ελληνική κοινωνία χειμάζεται και συρρικνώνεται και δυστυχεί. Αυτό είναι το κεντρικό πρόβλημα: το πολιτικό σύστημα.


Γιώργος Κοντογιώργης
Ο Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, 11.10.2019, στον ραδιοφωνικό σταθμό Παραπολιτικά FM 90.1 και στον δημοσιογράφο Λάμπρο Καλαρρύτη.




Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2019

Γιώργος Κοντογιώργης

«Ο Αριστοτέλης στην Αθήνα του 21ου αιώνα»


Τα τελευταία χρόνια, διαβάζω, μελετώ και παρακολουθώ τις διαλέξεις του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης κύριου Γιώργου Κοντογιώργη, με μεγάλη προσήλωση και προσοχή. Ο Καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης, σίγουρα είναι ένας από τους πιο σημαντικούς και μεγαλύτερους -αν όχι ο μεγαλύτερος- σύγχρονους στοχαστές (οι οποίοι είναι και ελάχιστοι). Και τολμώ να πω, ένας σύγχρονος Αριστοτέλης! Ακόμη κι όσοι δεν τον μελετούν στο τώρα -στην εποχή του- είναι βέβαιο πως τα παιδιά και τα εγγόνια τους θα τον βρουν μπροστά τους, καθώς ξεκάθαρα, ο ίδιος και η επιστημονική του έρευνα ανήκουν στο μέλλον. Ο Καθηγητής Κοντογιώργης, μετά βεβαιότητος πιστεύω, θα διαβάζεται και μετά από αιώνες. Με το τεράστιο δε "κοσμοσυστημικό" του έργο, προικισμένο με μια μοναδική γνωσιολογία, ο εν λόγω συγγραφέας, επιστήμονας και πολιτικός στοχαστής, έχει ήδη θεμελιώσει την διαχρονία του στην πολιτική θεωρία, την πολιτική επιστήμη αλλά και στην ιστορία του κόσμου. 
Ελένη Ξένου.

💻

(Ακολουθεί απόσπασμα απομαγνητοφώνησης, από τη σειρά διαλέξεων του Καθηγητή, με θέμα την εποχή μας μέσα από τον αριστοτελικό λόγο. Η απομαγνητοφώνηση έγινε από την Ελένη Ξένου.)

|...| Πάντως μην ξεχνάτε ένα πράγμα: Ότι, ο βυζαντινός βασιλιάς, δεν είναι ούτε απολυταρχικός άρχοντας, ούτε κληρονομικός, ούτε Λουδοβίκος ιδιοκτήτης. Είναι εκλεγμένος και ελεγχόμενος από την πόλη, είναι θεσμός της μητροπολιτικής πολιτείας. Αυτά που... διδάσκουν οι νεότεροι, για να βγάλουν το Βυζάντιο από την ιστορική συνέχεια του ελληνικού, δηλαδή του ανθρωποκεντρικού κόσμου και να τοποθετήσουν τον σκοτεινό φεουδαλικό Μεσαίωνα της δύσεως ως τη γέφυρα της αρχαιότητας με την εποχή μας, είναι ιδεολογήματα που δεν έχουν καμία πραγματολογική βάση. Καμία απολύτως! Δεν μπορεί να συγκρίνει κανείς μία κοσμόπολη με μία δεσποτική μοναρχία του τύπου του Λουδοβίκου, την αγγλική, του Ναπολέοντα ή όποιου άλλου. Ή της τσαρικής Ρωσίας. Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα. Είναι άλλο πράγμα να είμαι ιδιοκτήτης σας εγώ και άλλο πράγμα να με εκλέγετε και να με ελέγχετε. Είναι πράγματα τα οποία δυστυχώς, με περιφρόνηση και αποσιώπηση των πηγών, έχουν οδηγήσει και τους καθ ημάς ιστορικούς να διηγούνται ιστορικά ζητήματα κατά έναν τρόπο ο οποίος είναι εντελώς αντίθετος με αυτό που ισχύει. 
Εάν έχετε την δυνατότητα της πρόσβασης –αυτά βέβαια τα έχω ήδη επεξεργαστεί για να δείξω αυτές τις διαφοροποιήσεις στον δεύτερο τόμο του «Ελληνικού Κοσμοσυστήματος»- αλλά, εάν απόψε έχετε διάθεση και μπαίνετε στο ιντερνέτ, δείτε στο μπλογκ μου –Cosmosystem-Κοσμοσύστημα - https://contogeorgis.blogspot.com/2013/12/blog-post_30.html?spref=fb&fbclid=IwAR3neE9qOkdtRjmLWjL3n1gZhoQOYEQAiLxj8v4okYc1cj6AwBYXYcj9Xa8 - υπάρχει ένα κεφάλαιο που, αναλύει ακριβώς αυτό. "Τα κοινά (δηλαδή οι πόλεις) της τουρκοκρατίας". |...|


|...| Κάποτε πρέπει να ξανά ανακτήσουμε, να ξαναδιαβάσουμε την ιστορία μας με τον τρόπο που αυτή εξελίχθηκε και όχι με τον τρόπο που θέλουν να μας την διδάξουν γιατί πρέπει να αποξενωθούμε απ’ αυτήν. Κι όχι να αποξενωθούμε απ’ τις κληρονομιές μας. Να αποδεχθούμε το σημερινό σύστημα. Γιατί αν σκεφθούμε ότι, στην περίοδο της τουρκοκρατίας, ακόμη, ζούσαμε σε καθεστώς δημοκρατίας που κατελύθη απ’ τη βαυαρική κατοχή, τότε, θα πρέπει να διερωτηθούμε τις πταίει στο σήμερα με διαφορετικούς όρους απ’ αυτούς που διερωτόμαστε μέχρι σήμερα. Πάμε πολύ μακριά! Και δεν το θέλουν αυτό. Γιατί σημαίνει ότι, το διακύβευμα και το περιεχόμενο του διαλόγου που θα αναπτύξουμε με την πολιτική θα είναι τελείως διαφορετικό απ’ αυτό που αναπτύσσουμε σήμερα. Σήμερα συμπεριφερόμαστε σαν αυτούς που τους έχουν φορέσει στενά παπούτσια και που επομένως, σκέφτονται όχι με τους όρους του φυσιολογικού ανθρώπου, αλλά, κατά συνεκδοχήν με το αντίθετο ακριβώς με βάση το οποίο σκεφτόντουσαν πριν. Γιατί είναι άλλο το πρόβλημά τους και δεν μπορούν να δουν τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα σήμερα. |...|



Τα κοινά της Οθωμανοκρατίας και οι αναστροφή της λογικής της εξέλιξης: http://contogeorgis.blogspot.com/search?q=%CF%84%CE%B1+%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%AC+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82