Γιώργος Κοντογιώργης
Η κοινωνία ιδιώτης, η κοινωνική βούληση και το δικαίωμα ψήφου της διασποράς
"Η κοινωνία δεν είναι σε ύπνωση.
Είναι σε πολιτική αδυναμία."
Γιώργος Κοντογιώργης - Η κοινωνία ιδιώτης, η κοινωνική βούληση και το δικαίωμα ψήφου της διασποράς. (11.10.2019)
|Οι τοποθετήσεις/πολιτικοί στοχασμοί του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου, στον ραδιοφωνικό σταθμό Παραπολιτικά FM 90.1 και στον δημοσιογράφο Λάμπρο Καλαρρύτη, σε απομαγνητοφώνηση Ελένης Ξένου.|
• Όταν μιλάμε για ελληνική κοινωνία (για οποιαδήποτε κοινωνία) πρέπει να έχουμε κατά νουν, ότι είναι ένα άθροισμα ατόμων που, δεν έχει βούληση διότι δεν της επιτρέπουν να γίνει θεσμός της πολιτείας και να' χει βούληση. Ο καθένας έχει την άποψή του. Δε μπορεί να ξυπνήσει το πρωί όλη η κοινωνία κι ο καθένας να 'χει σκεφθεί τα ίδια γι' αυτό το θέμα. Άρα λοιπόν, εναπόκεινται σ' εκείνους οι οποίοι έχουν αναλάβει το αποκλειστικό κυριολεκτικά δικαίωμα να αποφασίσουν για λογαριασμό της κοινωνίας.
• Εάν θέλουμε να δούμε τι πιστεύει η κοινωνία για όλα αυτά, δεν έχουμε παρά να δούμε τις δημοσκοπήσεις. Είναι ένας ακριβέστατος τρόπος να αντλήσουμε τη βούληση της κοινωνίας. Εάν δούμε τι λένε στις δημοσκοπήσεις οι άνθρωποι της κοινωνίας, θα διαπιστώσουμε ότι εκφράζουν μια σοβαρότατη ανησυχία για το δημογραφικό, μια εξίσου σοβαρότατη ανησυχία για το μεταναστευτικό, μια εξίσου σοβαρότατη αντίθεση για ό,τι συμβαίνει στο πεδίο της οικονομίας επί μία δεκαετία και βεβαίως, μια εξίσου αν όχι και μεγαλύτερη ανησυχία, για ό,τι συμβαίνει στον περίγυρο. Δηλαδή στα λεγόμενα εθνικά μας θέματα. Συνεπώς, η κοινωνία δεν είναι σε ύπνωση, είναι σε πολιτική αδυναμία.
• Αυτοί που έχουν την ευθύνη, σε όλη τη διάρκεια του νεοελληνικού κράτους (απ' τους Βαβαρούς και μετά), το ελληνικό πολιτικό σύστημα, καταγίνεται στο να αποδομήσει και να εξαφανίσει την ελληνική κοινωνία. Τον ελληνισμό. Τελείωσε ο μείζον ελληνισμός, δεν τον θέλαμε μέσα σε ένα νεοελληνικό κράτος, τελειώνει και ο εσωτερικός ελληνισμός.
• Λεηλατήθηκε η χώρα από τους πολιτικούς και από τους συγκατανευσιφάγους γύρω με τους οποίους κάνανε συνεταιρισμό για να λειτουργήσουν το κράτος ως πρυτανείο σίτισης.
• Είδαμε καμιά πολιτική ανάσχεσης της μαζικής εξόδου των καλύτερων Ελλήνων, αυτών που έχουν τη μόρφωση και τη δυνατότητα να λειτουργήσουν μέσα στο κράτος και να το ανατάξουν; Όχι. Έχετε δει να καλούνται οι καλύτεροι για να αναλάβουν θέσεις ευθύνης σ' αυτή τη χώρα, ώστε να την ανατάξουν; Έχουμε δει τι γίνεται στο μεταναστευτικό; Μας φορτώνουν με πολλά και όμορφα λόγια "ανθρωπισμού", αλλά κανείς δεν στέκει στο γεγονός ότι το μεταναστευτικό είναι ένα πολυσήμαντο ζήτημα που αφορά πάρα πολλά πράγματα...
• Αν ακούσατε τον κύριο Βούτση στη βουλή, με αφορμή τα διακόσια χρόνια, είπε: "τι δουλειά έχει το εθνικό". Δηλαδή, ότι ο Κολοκοτρώνης και οι άλλοι, δεν επαναστάτησαν για την εθνική απελευθέρωση, αυτό είναι υπόθεση λέει του 19ου αιώνα. Ο άνθρωπος αυτός, δεν έχει πληροφορηθεί ότι, ο μόνος τρόπος για να συγκροτήσεις χώρες, είναι, να υπάρχουν έθνη. Διότι αυτό είναι το πολιτισμικό υπόβαθρο των χωρών. Το αν θα δεχθούμε και κάποιους άλλους, είναι άλλης τάξεως ζήτημα και άλλο πράγμα τι πολιτική ακολουθούμε.
• Όλοι λατρεύουν τον Αριστοτέλη, γιατί, τους ανεβάζει το "τακούνι" στο παπούτσι και αισθάνονται ψηλότεροι, αλλά κανείς δεν αποδέχεται τις απόψεις του. Ο Αριστοτέλης λέει, ότι εκτός απ' την κοινωνική αντιπαράθεση που γίνεται εν πάση περιπτώσει μέσα στην ίδια χώρα, υπάρχει και η σύγκρουση η οποία γίνεται και το αποδεικνύουν λέει οι πόλεις οι οποίες δέχθηκαν μαζικά ξένους, οι οποίοι στο τέλος έδιωξαν τους ντόπιους. Δηλαδή, οι "άνθρωποι", αυτή τη στιγμή καταγίνονται στο να αλλάξουν λαό... Έχει γίνει κυρίαρχη ιδεολογία. Αλλά δεν αναλογίζονται τι; Ότι, ουσιαστικά διακινούν, όχι καμιά Αριστερή ιδεολογία ή αν θέλετε φιλελεύθερη, αλλά το μείζον πρόταγμα της διεθνούς των αγορών. Αυτό που θέλει η διεθνής των αγορών είναι, η κινητικότητα της εργασίας στον απόλυτο βαθμό, για να αποδομήσει την εσωτερική συνοχή, που βασίζεται στην πολιτιστική συνοχή ενός λαού που είναι το έθνος και συγχρόνως, για να μεταβάλουν την εργασία από σχέση δημοσίου δικαίου σε εμπόρευμα...
• Όλοι του πολιτικού συστήματος, γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τι συμβαίνει. Τι είναι λοιπόν αυτό που τους κάνει όταν το σύστημα τους καλεί στην εξουσία να κάνουν ακριβώς το αντίθετο; Είναι ακριβώς, το "τυράκι" στη φάκα, που τους καλεί το ίδιο το πολιτικό σύστημα και όλοι οι μηχανισμοί, να το υπηρετήσουν για να έχουν αυτό το ψίχουλο... Αυτοί οι άνθρωποι, έχουν ως βάση, δηλαδή το ιδιοτελές συμφέρον και όχι τον εθνικό πατριωτισμό. Γι' αυτό και καταπολεμούν ό,τι ανάγεται στο εθνικό... Δεν μας ενοχλεί ο εθνικισμός των γειτόνων, αλλά ο εθνικισμός των Ελλήνων... Κι αν έρθουμε στη σημερινή συζήτηση που γίνεται για την ψήφο των αποδήμων πώς έχουν κατά νουν το κομματικό συμφέρον. Η Νέα Δημοκρατία θέλει την ψήφο, διότι καταλαβαίνει ότι εκεί, έχει πεδίο δικό της. Ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θέλει την ψήφο να μετράει, δεν μπορεί να πει και δεν τη θέλει εντελώς, (όταν ήταν στην κυβέρνηση έλεγε "δεν είναι ώριμο ακόμα το θέμα", δύο αιώνες δεν είναι ώριμο...) αλλά, δεν τους θέλει να προσμετρώνται. Δηλαδή μας θέλει ένα τιμοκρατικό σύστημα. Το ΚΚΕ συνδέει όπως και τον 19ο αιώνα οι δυτικές φεουδαλικές χώρες, την ψήφο με την περιουσία και τον χρόνο απουσία. Ε, πείτε μου, ποιος δικαστής αναλογίστηκε ότι η ψήφος συνδέεται με το άτομο και όχι με την χώρα ή με τον χώρο όπου θα ασκήσει το δικαίωμά του; Άρα όπου κι αν είναι ο Έλληνας (όπως και οι άλλοι λαοί) πρέπει να έχει δικαίωμα ψήφου για να υπάρχει εφαρμογή του δικού του συντάγματος. Δεν έχει καμιά σημασία πού πάει να ψηφίσει. Αυτό λέει το σύνταγμα. Η κομματοκρατία, δεν θέλει την ψήφο που δεν χειραγωγεί... Δεν αντέχουν την ελληνική κοινωνία, γιατί η ελληνική κοινωνία έχει υψηλή πολιτική ανάπτυξη και όσο κι αν την χειραγωγούν στο τέλος αντιστέκονται και στρέφονται εναντίον τους.
• Δεν θέλουν τη χώρα να πάει μπροστά. Δεν θέλουν τη χώρα να ανανήψει. Δεν έχουμε κανένα πρόγραμμα για να αναταχθεί το δημογραφικό πρόβλημα της χώρα. Η χώρα στο τέλος αυτού του αιώνα, δεν θα έχει ελληνικό πληθυσμό. Και εάν θα έχει θα είναι η μειοψηφία. Το βλέπουμε με τι ανησυχία το αντιμετωπίζουν στην Ευρώπη κι εδώ πανηγυρίζουν...
• Η ελληνική κοινωνία, η ελληνική χώρα, είναι υπό ένα καθεστώς εσωτερικής κατοχής, από αυτούς που έπρεπε να την κρατάνε ελεύθερη.
• Η όλη αυτή διαχείριση η οποία δεν έχει να κάνει απλώς με την εξυπηρέτηση της διεθνούς των αγορών διότι, από εκεί εισπράττουν νομιμοποίηση την οποία δεν τους δίνει η ελληνική κοινωνία, όλη αυτή η διαχείριση έχει ένα αποτέλεσμα το οποίο θα το δούμε μπροστά μας κάποια στιγμή στα εξωτερικά ζητήματα. Διότι όταν θα έρθει η στιγμή να τελειώσει η Τουρκία με την άλλη πλευρά που είναι οι Κούρδοι και οι άλλοι στη Συρία και θα έρθει εδώ, θα διαπιστώσουμε ότι, εκτός του ότι εν πάση περιπτώσει η πολιτική τάξη της χώρα και όχι μόνο, έχει ήδη ενσωματώσει στο μυαλό της την έννοια της συνθηκολόγησης -χωρίς να πέσει τουφεκιά, που λέμε- αλλά, υπάρχει και ένα άλλο χειρότερο ακόμη. Ότι, θα έχουμε έναν εσωτερικό δούρειο ίππο... Κανείς δεν ελέγχει ποιοι μπαίνουν μέσα. Είναι τσιχαντιστές; είναι σε αποστολή; Είναι απλοί οικονομικοί μετανάστες; Είναι πρόσφυγες; Τι είναι; Ποιος έχει κάνει την παραμικρή μελέτη πάνω σε αυτό το ζήτημα; Ουδείς. Υπάρχει πλήρης άγνοια. ...
• Όλο το κράτος αυτή τη στιγμή, έχει τα ίδια χαρακτηριστικά. ... Χρειάζεται μια ολική ανασύνταξη του κράτους. Αφού το πολιτικό σύστημα είναι υπαίτιο -και το γνωρίζει όλη η κοινωνία- με την εναλλαγή στην εξουσία δεν θα δούμε πολλά πράγματα. Αλλά όμως, εάν θέλουμε να αλλάξει η κατάσταση, πρέπει να δούμε μια άλλη σχέση μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής. Που να υποχρεώνει την πολιτική τάξη η οποία είναι εντεταλμένη να κυβερνήσει, να αποφασίζει με βάση το συνολικό συμφέρον της χώρας και όχι το προσωπικό ή ειδικότερες πελατειακές σχέσεις. Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα στην Ελλάδα το οποίο απ' την εποχή του Όθωνα, των Βαβαρών, είναι αυτό το οποίο καταγίνεται με την αποδόμηση του ελληνισμού και μία τρομακτικής ισχύος και εμβέλειας εχθρότητα προς την ίδια την κοινωνία και την κοινωνική συλλογικότητα. ...
• Δεν είναι τυχαίο ότι όταν ο Στάλιν κι όταν οι άλλοι θέλησαν να αμυνθούν απέναντι στον εξωτερικό εχθρό, δεν επικαλέστηκαν τον σοσιαλισμό. Επικαλέστηκαν το ΕΘΝΙΚΟ! Γιατί; Διότι αυτό αγγίζει τις κοινωνίες. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι οι πολιτικές αποφάσεις δεν παίρνονται σε διακρατικό επίπεδο, γιατί εκεί υπάρχουν οι σχέσεις δύναμης. Δεν παίρνονται στα σαλόνια της διεθνούς των αγορών. Παίρνονται μέσα στις χώρες. Και, είναι εντεταλμένοι οι πολιτικοί να λειτουργούν για λογαριασμό της χώρας τους και της κοινωνίας η οποία βρίσκεται μέσα στην χώρα. Της εθνική κοινωνίας! Αυτό είναι το μείζον θέμα. ...
• Αυτά είναι τα μεγάλα ζητήματα αυτής της χώρα τα οποία δεν αγγίζει κανείς. Είναι το πολιτικό σύστημα. Που σημαίνει, ένα πολιτικό σύστημα που αντί το κόμμα να υπηρετεί το πολιτικό σύστημα ως διαμεσολαβητής μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής, -κι ας μην είναι αντιπροσωπευτική η σχέση- έρχεται και "στρογγυλοκάθεται" πάνω στο πολιτικό σύστημα και γίνεται αυτό πολιτικό σύστημα. Δηλαδή γίνεται ηγεμόνας. Αν δεν αντιληφθούμε λοιπόν ότι, απελευθερωθήκαμε απ' τον οθωμανικό ζυγό, μια οθωμανική δεσποτεία, για να υποβληθούμε σε ένα οθωμανικού τύπου/δυτικού τύπου απολυταρχία, (αλλά οθωμανικού τύπου δεσποτεία), δεν θα καταλάβουμε ποτέ γιατί η ελληνική κοινωνία χειμάζεται και συρρικνώνεται και δυστυχεί. Αυτό είναι το κεντρικό πρόβλημα: το πολιτικό σύστημα.
Γιώργος Κοντογιώργης
Ο Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, 11.10.2019, στον ραδιοφωνικό σταθμό Παραπολιτικά FM 90.1 και στον δημοσιογράφο Λάμπρο Καλαρρύτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου