Γιώργος Κοντογιώργης
Ομιλία στη μνήμη Νεοκλή Σαρρή - 20.10.12
Γιώργος Κοντογιώργης:
"Είχα την τύχη να βρεθώ περίπου την ίδια περίοδο με τον Νεοκλή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και μάλιστα στο ίδιο τμήμα. Επομένως οι δρόμοι μας ήταν κοινοί. Και είχα τον χρόνο και την άνεση να βλέπω πώς σκεπτόταν και πώς αντιδρούσε στη διαχείριση των κοινών πραγμάτων.
Ειπώθηκε μόλις πριν από λίγο ότι, ο κύριος Σαρρής δεν τιμήθηκε από την ελληνική πολιτεία και από το Πατριαρχείο. Θα μείνω στην ελληνική πολιτεία για να πω, ευτυχώς που δεν τιμήθηκε. Γιατί, τότε θα έπρεπε να υποψιαστούμε ότι, σε κάποιο σημείο έβαλε νερό στο κρασί του.
Αν πιάσει κανείς την ιστορία του ελληνικού κράτους, του ελλαδικού κράτους, θα διαπιστώσει ότι, η Ελλάδα του πολιτισμού απουσιάζει απ' αυτό. Είναι εχθρός αυτού του κράτους. Και αυτή η σταθερά, που ξεκινάει ήδη από την εποχή που συγκροτείται το πρωτόλειο κράτος, την Επανάσταση, συνεχίζει μέχρι και σήμερα. Όταν λέμε μέχρι και σήμερα, μέχρι τη σημερινή μέρα -κι ας είναι Σάββατο- και, θα συνεχίσει είμαι βέβαιος και για ακόμη μεγάλη περίοδο, όσο αυτή η διχαστική σχέση μεταξύ κοινωνίας και κράτους διατηρείται. Το λέω αυτό, γιατί, αν κάτι διακρίνει την προβληματική του Νεοκλή Σαρρή, είναι ακριβώς το γεγονός ότι διαπίστωνε πως στο βάθος της ιστορίας βρίσκονται τα αίτια, αλλά η πραγματική τους βάση αναπτύσσεται -αυτή που υπάρχει σήμερα- αναπτύσσεται με την συγκρότηση, με τον τρόπο συγκρότησης του νεο-ελληνικού κράτους. Όχι ότι δεν έπρεπε να ελευθερωθούμε, αλλά με τον τρόπο που ελευθερωθήκαμε.
Ο Νεοκλής Σαρρής, είχε την τύχη την μεγάλη, να στοχοποιηθεί πολύ νωρίς ως αντίπαλος της καθεστωτικής διανόησης στην Ελλάδα. Η καθεστωτική διανόηση είναι αυτή που εμφανίζεται ως εκσυγχρονιστική. Κι έχει δύο χαρακτηριστικά: Είναι απολογητική του κρατούντος λεηλατικού συστήματος στη χώρα και επίσης, υιοθετεί τον εθνικισμό των άλλων, δήθεν ότι έτσι θα εξασφαλίσει την πολεμική νίκη απέναντι στον ελληνικό εθνικισμό. Η άρνηση αυτής της ελληνικότητας και η προσέγγιση του κράτους ως ενός περιδεούς μορφώματος στον ευρωπαϊκό χώρο που πρέπει να είναι εξαρτημένο -άραγε γιατί;- και επίσης να μην έχει οντότητα η κοινωνία αλλά να διοικείται και να νέμεται από τους πυρήνες, που κινούνται γύρω από το πρυτανείο σίτισης που λέγεται κράτος, ήταν στο κέντρο της προβληματικής του Νεοκλή, αλλά και στο κέντρο της προβληματικής των άλλων. Δηλαδή η σύγκρουση εκεί εστιάστηκε. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όταν επιχείρησε να δημιουργήσει ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα για τα ελληνοτουρκικά στο Πάντειο, πολεμήθηκε με τέτοια σφοδρότητα, που θα νόμιζε κανείς ότι επρόκειτο ν' αλλάξει ο χαρακτήρας των διεθνών σχέσεων εάν αυτό δημιουργούνταν. Και όμως, αυτό έγινε. Η καθεστωτική λοιπόν διανόηση, μεταχειριζόταν τον Νεοκλή, ως έναν εθνικιστή συντηρητικό. Η τουρκική διανόηση, τον κατέγραφε ως έναν προοδευτικό διανοούμενο και τον αποδέχονταν ως είχε. Ως σημαντικό. Μπορείτε λοιπόν να συναγάγετε τα συμπεράσματά σας ως προς αυτό που αποτελεί τη θεμέλια βάση του ανθρώπου.
Θεωρούσε λοιπόν ο Νεοκλής ότι, βάση για να κατανοήσουμε το σήμερα -και για την Ελλάδα και για την Τουρκία- αποτελεί το ιστορικό παρελθόν της συνάντησης των δύο αυτών κόσμων στην περίοδο της οθωμανοκρατίας. Ο Νεοκλής το είπε πολύ νωρίς αυτό. Και προσπάθησε να δείξει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, την ιδιαιτερότητα του ελληνικού κόσμου, μέσα στο οθωμανικό καθεστώς. Ο Νταβούτογλου ήρθε πολύ αργότερα και, ακούστηκε καλά, αλλά απ' την άλλη πλευρά το ίδιο επιχείρημα. Ο Νταβούτογλου όπως ξέρουμε όλοι, προσπαθεί να οικειοποιηθεί το ελληνικό υπόβαθρο, το ελληνικό παρελθόν που ενσωματώθηκε και λειτούργησε στο πλαίσιο του οθωμανικού κράτους, για να το προβάλει ως τη θεμέλια αρχή πάνω στην οποία θα οικοδομηθεί ο νεο-οθωμανισμός. Που θα επανενταχθούμε δηλαδή σ' αυτό το περιβάλλον. Περίπου, να αισθανθούμε και υπόχρεοι στη νεο-οθωμανική πραγματικότητα προκειμένου να μας σώσει από την απειλή της Δύσεως και να μας ξανά βάλει στο διεθνές πολιτικό παιχνίδι. Έχει επομένως από αυτή την άποψη μεγάλη επικαιρότητα το έργο του Νεοκλή Σαρρή. Δεν είναι τυχαίο επομένως που στράφηκε απ΄την αρχή στην οθωμανική περίοδο για να τη μελετήσει σε βάθος.
Θα σταθώ σε δύο σημεία που έχουν νομίζω εξέχουσα σημασία σήμερα γι' αυτό που συμβαίνει στην Τουρκία και γι' αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα. Ο Νεοκλής, θεωρεί ότι, η οθωμανική περίοδος εμφανίζει πολύ δυνατά διχαστικά χαρακτηριστικά. Πρόκειται για μία δεσποτική λογική κράτους που έρχεται από τα βάθη της Ασίας, από την οποία η τουρκική πλευρά δεν θα απαλλαγεί ποτέ. Δε θα μπορέσει -όπως η Ρώμη παραδείγματος χάρη- να απεκδυθεί απ' αυτή τη δεσποτική λογική και να αποκτήσει τα ανθρωποκεντρικά χαρακτηριστικά του ελληνικού κόσμου. Δεν θα καταργήσει όμως αυτόν τον ελληνικό ανθρωποκεντρισμό διότι ήταν η πηγή του δικού του βίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι, -το λέει με σαφήνεια- ότι ολόκληρη η λογική της οθωμανικής διοίκησης ήταν λεηλατική απ' αρχής μέχρι τέλους.
Διακρίνει -εκτός απ' αυτήν τη δεσποτική λογική- και μία άλλη διάσταση που την ονομάζει "Δοσιματική Διοίκηση" (ουσιαστικά το δημοσιονομικό σύστημα), το οποίο όμως ποιο ιδιαίτερο γνώρισμα έχει; Ότι, προδικάζει ουσιαστικά πως αυτή η οθωμανική ασιατικού τύπου δεσποτεία, αναγκάζεται να προσαρμοστεί στα ελληνικά δεδομένα. Διότι αυτό που θεωρείται δημοσιονομικό σύστημα στην οθωμανική αυτοκρατορία, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το δημοσιονομικό σύστημα που εκγαθιδρύθηκε ήδη επί Πτολεμαίων και που συνεχίζει αδιατάραχτο μέχρι και το τέλος της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Και, έχει ως χαρακτηριστικό γνώρισμα το αντίθετο από αυτό που συμβαίνει σήμερα. Δηλαδή, σήμερα το κεντρικό κράτος, επειδή είναι πολιτικά κυρίαρχο, διεισδύει με τη δημοσιονομική του οργάνωση και λειτουργία, μέχρι τον τελευταίο πολίτη. Είναι προσωπική η σχέση του κράτους με τον πολίτη. Το δημοσιονομικό σύστημα που συναντάμε και στην περίοδο της τουρκοκρατίας και που σώζει ουσιαστικά τον ελληνισμό, είναι η κληρονομιά του παρελθόντος, είναι ένα σύστημα το οποίο αναθέτει τη δημοσιονομική αρμοδιότητα στα κοινά. Σ' αυτό που κακώς λέγεται "κοινότητες". Με άλλα λόγια, ο Οθωμανός κατ' αρχήν, φτάνει μέχρι τις πόρτες του κοινού. Δεν προσεγγίζει το δημοσιονομικά αρμόδιο/υπεύθυνο σε προσωπική βάση. Αυτό έχει τεράστια σημασία διότι επιτρέπει την εσωτερική αυτονομία. Επιτρέπει δηλαδή να αναπτυχθούν οι ελληνικές δυνατότητες και να διατηρηθεί ο ανθρωποκεντρισμός. Να μην αφομοιωθεί επομένως και να μετριαστεί η καταπίεση.
Έχει όμως και τις αγκυλώσεις. Και είναι χαρακτηριστικό πώς μας δίνει αυτό το κλίμα. Θα πω εδώ ότι, ο Νεοκλής δεν φείδονταν της απόδοσης ευθυνών. Στην πραγματικότητα χωρίς να το λέει, εννοούσε ότι οι ήττες του ελληνισμού ήταν εσωτερικές ήττες. Δεν ήταν ήττες που προέρχονταν είτε από τις εξωτερικές σχέσεις είτε από το πεδίο της μάχης. Άλλωστε αυτό είναι η σταθερά και του νεο-ελληνικού κράτους.
Θα σας δώσω ένα-δυο παραδείγματα που έχουν να κάνουν με το Οικουμενικό Πατριαρχείο που ήταν ο κορυφαίος θεσμός, εκκλησιαστικός και πολιτικός, για την εποχή. Μας λέει, ορισμένα παραδείγματα για τον τρόπο που ήταν υποχρεωμένος να λειτουργεί ο Πατριάρχης. Όταν λέει, ήθελε να διασώσει τον θρόνο του και να μην υποχρεωθεί σε υπέρμετρα δοσίματα, διαπίστωσε ότι ένας Εβραίος που ήταν τότε Δούκας της Νάξου, είχε σημαντική επιρροή στην πύλη. Πήγε λέει τον βρήκε και προσέπεσε στα πόδια του ζητώντας του να ενεργήσει προκειμένου να παραχωρηθεί στον Πατριάρχη χάρη της ανανεώσεως του παλαιού φιρμανίου που είχε παραχωρηθεί από τον σουλτάνο και λοιπά. Και του έδωσε στα χέρια του ως δώρο, χίλια δουκάτα. Κι όταν αυτός το πέτυχε, προσέφυγε πάλι ενώπιόν του και του έκαμε υπόκλιση για να του φιλήσει το χέρι. Η εσωτερική υπονόμευση, όπως θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κανείς σύμφωνα με όσα μας μαρτυρεί ο Νεοκλής Σαρρής και είναι παραδειγματικά της εποχής μας, μας μιλάει για τους Έλληνες τους χριστιανούς, που επεδίωκαν να αρπάσσουν ή να γίνουν επιβάτες της πατριαρχικής αξίας. "Πολλοί λέει, ήταν αυτοί οι χριστιανοί, που ανευλαβείς και χαιρέκακοι ου μόνον εκ του αρχιερατικού και ιερατικού τάγματος (δηλαδή οι κληρικοί αλλά και οι λαϊκοί), δια πρόσκαιρων τυχόν αισχροκέρδειαν και κοσμικήν φαντασίαν και ματαιότητα ή και εμπαθή φιλοπροσωπείαν, ζημιώνουν την χριστιανική ομήγυρη και ταλαιπωρούν την εκκλησία και το πλήρωμα. Οι τελευταίοι επινοούσι τρόπους απατηλούς μεθ υπουλότητα και ψευδούς υποκρίσεως και προσβάλουσι δικαιολογίας δήθεν τινάς ψευδείς και ανυπόστατους δια μέσου των οποίων ψευδολογιών πείθουσι και μεταβάλουσι πολλάκις τη γνώμη των εξουσιαστών τους κάμνουσιν επί κλεινής εις τα παρ αυτών προβαλλόμενα". Διηγείται πολλά τέτοια παραδείγματα, για να καταλήξει -σε όλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας- σε ένα γεγονός: ότι, "Οι Πατριάρχαι εξεγείρονται κατ αλλήλων και αρπάζουν ο ένας από τον άλλον την Πατριαρχεία και κατ' αυτόν τον τρόπο αυξάνουν τα χρέη μας και προκαλείται η καταστροφή του κατά του θρησκευτικού μας καθεστώτος υφισταμένου Πατριαρχείου μας".
Δεν ξέρω πόσοι μπορούν να κάνουν τις αναγωγές. Όχι για να απονείμουν ευθύνες στην εποχή που ήταν υπό καθεστώς οι θεσμοί μας και οι άνθρωποι εθνικής κατοχής, αλλά σήμερα. Πώς το κράτος αυτό, η ελληνική κοινωνία λεηλατήθηκε για να οδηγηθούμε εδώ που φτάσαμε, χωρίς να υπάρχει ευθύνη για κανέναν. Πώς λειτουργεί όμως; Έχει σημασία να προσέξουμε πώς λειτουργεί αυτός ο κορυφαίος θεσμός. Γιατί ακούμε πολλά για την ορθοδοξία. Κανείς δεν σκέφτεται σήμερα ότι η ορθοδοξία στη θεσμική, δογματική και ιδεολογική της βάση είναι υπόχρεος του Ελληνισμού και όχι το αντίθετο. Έχει πολύ μεγάλη σημασία να το προσέξουμε αυτό. Ο Πατριάρχης εκλέγεται από σώμα λαϊκών και κληρικών, μέσα στους οποίους είναι και οι επαγγελματίες, οι συντεχνίες. Περιγράφεται με λεπτομέρειες από τον Νεοκλή εδώ. Το ίδιο και η λειτουργία του Πατριαρχείου. Στην πραγματικότητα η εκκλησία δεν έχει ταμείο. Το ταμείο της εκκλησίας είναι το ταμείο του κοινού. Αυτό, πρέπει να το προσέξουμε, για να δούμε τι άλλαξε στην εκκλησία μέχρι σήμερα. Από εκκλησία του δήμου των πιστών, έχει μεταβληθεί ουσιαστικά σε ιερατείο. Έχει αξία όμως να προσέξουμε και κάτι άλλο. Τη σχέση της ορθοδοξίας, αυτής της ελληνική εκδοχής του χριστιανισμού με τον καθολικισμό. Πότε είχε αυτό το δημοκρατικό και λαϊκό στοιχείο η καθολική εκκλησία; Προφανώς ποτέ.
Ο Νεοκλής τα δείχνει αυτά τα πράγματα, γιατί αποκαλύπτουν την συγκατοίκηση, τον ιστορικό συμβιβασμό (αναγκαστικό ιστορικό συμβιβασμό) στον οποίον υποχρεώθηκε ο ελληνικός κόσμος, αναδεικνύει τις στρεβλώσεις οι οποίες δημιουργήθηκαν εξαιτίας του, αλλά και τις σταθερές αυτού του ελληνικού κόσμου, που είναι βαθιά ανθρωποκεντρικές, επομένως βαθιά δημοκρατικές.
Θα επισημάνω μια τελευταία λέξη, σε σχέση με μια μικρή παρέμβαση στην οποία έχει προβεί ο Νεοκλής, σε σχέση με την προσπάθεια των Τούρκων στην Κύπρο, όπως και η σταθερά που χρησιμοποιούν στην Τουρκία για να χρησιμοποιείται ο όρος του Ρωμιού. Επισημαίνει με πολλή ευστροφία, από την πρώτη στιγμή ότι, σκοπός των Τούρκων είναι να διαχωρίσει τους Έλληνες της Κύπρου και τους Έλληνες της Μικράς Ασίας, αυτούς που απέμειναν, από τον κορμό του Ελληνισμού, απ' την έννοια της ελληνικότητας, χαρακτηρίζοντάς τους Ρωμιούς, για να τους αποδώσει την έννοια του χριστιανού ορθόδοξου και όχι του εθνικά Έλληνα. Και επισημαίνει ακριβώς ότι αυτό είναι λάθος. Είναι λάθος διότι ιστορικά, η έννοια του Ρωμιού/Ρωμαίου, είναι εθνική και δηλώνει ακριβώς τον Έλληνα. Κι όχι απλώς τον ορθόδοξο χριστιανό. Θα σας θυμίσω κάτι που του διαφεύγει αλλά που είναι πάρα πολύ σημαντικό! Υπάρχει ένας διάλογος μεταξύ του Πάπα και του βασιλιά της αυτοκρατορίας της Νικαίας. Του λέει ο Πάπας, "μα γιατί δηλώνετε ότι είστε Ρωμαίοι, ενώ την ίδια στιγμή μας λέτε ότι εμείς πάψαμε να μετέχουμε της ρωμαϊκότητας διότι γίναμε δουλοπάροικοι, γίναμε φεουδαρχία;". Και του απαντάει ο Βατάτζης:"Διότι, η έννοια του Ρωμαίου και η ρωμαϊκή κληρονομιά ως πολιτεία, αποτέλεσε το καταπίστευμα του Κωνσταντίνου σε εμάς τους Έλληνες". Γι' αυτό μεταφέρθηκε η πρωτεύουσα στην Κωνσταντινούπολη. Επομένως, είναι μέρος της ελληνικότητας. Δεν είναι ο Ελληνισμός μέρους της ρωμαϊκότητας. Κατά την ίδια έννοια που και η ορθοδοξία, δεν έχει μέσα της την ελληνικότητα αλλά, είναι υπόχρεος της ελληνικότητας. Αλλιώς θα ήταν καθολικισμός, προτεσταντισμός ή οτιδήποτε άλλο.
Καταλήγω, με μία επισήμανση που έχει να κάνει με τις προσεγγίσεις του Νεοκλή για το σήμερα. Επισημάνθηκε προηγουμένως. Ο Νεοκλής έζησε και ζυμώθηκε σε ένα περιβάλλον που γνωρίζει πολύ καλά -επειδή ήταν οικουμενικό- ότι, η διακρατικές σχέσεις είναι σχέσεις δύναμης. Δεν είναι ούτε σχέσεις αγάπης, ούτε σχέσεις συνύπαρξης. Η συνύπαρξη προϋποθέτει όχι την καλή πίστη και την καλή θέληση, αλλά το σεβασμό στον άλλον. Πρέπει να μπορεί κανείς να είναι συνομιλητής για να συνυπάρξει με όρους ισότητας. Άρα να μπορεί να αντιτείνει συσχετισμούς οι οποίοι όχι μόνο οπλικοί βέβαια να είναι, αλλά να είναι κυρίως πολιτικοί και πολιτισμικοί. Άρα να ανάγονται σε ένα αρραγές εσωτερικό μέτωπο πίστης σ' αυτό που αποτελεί εθνική συλλογικότητα και αυτό που αποτελεί πολιτισμό στην Ελλάδα του πολιτισμού. Αυτό είναι και το διακύβευμα σήμερα. Να πάψει η Ελλάδα της ασχήμιας που αντιπροσωπεύεται απ' αυτό το κράτος, να κυριαρχεί πάνω στην Ελλάδα του πολιτισμού.
Ευχαριστώ".
Απομαγνητοφώνηση από την Ελένη Ξένου, με εκτίμηση και σεβασμό για την Κυρία Βασιλική Γυφτάκη και τις ΕΚΔΟΣΕΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑ.
https://l.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.piotita.gr%2F%3Ffbclid%3DIwAR0h50bRg54G2L4LdLtyeBIbmWN9H3l8nfDint928ZlQLBd-HSo8CUFPLvE&h=AT3D7R6XPE-6YW4apVaRoD8ex0J1qG9vVXBRm3WuuuX1kbKyBnrJ16OA9u23Yx-hg5Oc82heBDBhfMP6-XI7v7TeJm4S7wMMR6lNqsXejjVFhcxGRQCSNx8-Ef-NqtTZNngf
https://l.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.piotita.gr%2F%3Ffbclid%3DIwAR0h50bRg54G2L4LdLtyeBIbmWN9H3l8nfDint928ZlQLBd-HSo8CUFPLvE&h=AT3D7R6XPE-6YW4apVaRoD8ex0J1qG9vVXBRm3WuuuX1kbKyBnrJ16OA9u23Yx-hg5Oc82heBDBhfMP6-XI7v7TeJm4S7wMMR6lNqsXejjVFhcxGRQCSNx8-Ef-NqtTZNngf
_________________________
ΝΕΟΚΛΗΣ ΣΑΡΡΗΣ
Γέννηση: 5 Μαΐου 1940, Κωνσταντινούπολη, Τουρκία
Ο Νεοκλής Σαρρής γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Είναι απόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής. Σπούδασε Νομικά, Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στα Πανεπιστήμια Κωνσταντινούπουλης και Αθηνών και Ψυχολογία στη Γενεύη. Αριστούχος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Είναι Καθηγητής της Κοινωνιολογίας της Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο των Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνιολογίας.
Σε ηλικία 20 ετών υπήρξε πολιτικός σύμβουλος του μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα.
Διακρίθηκε στους φοιτητικούς αγώνες στην Ελλάδα, αλλά και στην Τουρκία.
Υπήρξε σύμβουλος συνεργάτης και φίλος των Προέδρων της Ε.ΔΗ.Κ. Γεωργίου Μαύρου και Γιάννη Ζίγδη. Μετά το θάνατο του δεύτερου του ανατέθηκε από την Κ.Ε. και την Ε.Γ. της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (Ε.ΔΗ.Κ.) η Προεδρία του Κόμματος, τέταρτος έτσι σε μία τιμητική διαδοχή που αρχίζει από τον Γεώργιο Παπανδρέου και συνεχίζεται με τον Γεώργιο Μαύρο και τον Γιάννη Ζίγδη.
Έχει πλούσιο συγγραφικό και διδακτικό έργο, ενώ έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά, αλλά και στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο. Επίσης έχει συμμετάσχει σε πολλά διεθνή συνέδρια.
Τα κυριότερα έργα του είναι:
«Η άλλη Πλευρά � Πολιτική και Διπλωματική Χρονογραφία της Εισβολής στην Κύπρο και του Διαμελισμού της» τομ. 3, «Οσμανική Πραγματικότητα» τομ. 3, «Εξωτερική Πολιτική και Πολιτικές Εξελίξεις στην Πρώτη Τουρκική Δημοκρατία» τομ. 3, «Προεπαναστατική Ελλάδα και Οσμανικό Κράτος», «Ελληνική Κοινωνία και Τηλεόραση» τομ. 2, «Φιλοσοφία της Κοινωνίας και Πολιτείας � τομ. πρώτος Αρχαίος Κόσμος», «τόμος δεύτερος Πατερική Ορθοδοξία και Βυζαντινή σκέψη», «Η Οικογένεια στην Τουρκία», «Εισαγωγή στην Κοινωνιομετρία, την ομαδική ψυχοθεραπεία και το Ψυχόδραμα».
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΝΕΟΚΛΗ ΣΑΡΡΗ
Την ώρα που η Ελλάδα περνά την πιο κρίσιμη καμπή της μεταπολεμικής ιστορίας της, ο λόγος του Νεοκλή Σαρρής είναι περισσότερο επίκαιρος και αναγκαίος από ποτέ. Γνωστός καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου αλλά και Πρόεδρος του ιστορικού κόμματος της ΕΔΗΚ, στην συνέντευξή του είναι αποκαλυπτικός: Περιγράφει την σκληρή για την Ελλάδα πραγματικότητα, έτσι όπως δεν την έχουν «κατανοήσει ούτε οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, αλλά ούτε και οι ενδιαφερόμενοι, όσοι δηλ. στελεχώνουν το πολιτικό σύστημα στη χώρα. Μαζί με την οικονομική κατάρρευση επέρχεται η κατάρρευση του πολιτικού μας συστήματος» τονίζει ο Νεοκλής Σαρρής, για να συμπληρώσει: «Η Ελλάδα υποβιβάζεται σε μια τριτοκοσμική χώρα». Ο καθηγητής δεν διστάζει να υπογραμμίσει ότι «η Ελλάδα είναι προτεκτοράτο των ξένων δυνάμεων, αν μάλιστα μπούμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τότε θα βρεθούμε κάτω από μία στυγνή, άτεγκτη κηδεμονία».
Επονομάζει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε «τσαντίρι στημένο στην άμμο, που στην πρώτη θύελλα σύρεται από την μία πλευρά στην άλλη, αφού αποδείχτηκε ότι δεν μπορεί να προασπίσει ούτε τα δικά της συμφέροντα». Δεν διστάζει να καυτηριάσει την πολιτική της Γερμανίας, η οποία ενώ είναι υπόλογος έναντι της Ελλάδας για τις ζημιές που προκάλεσε επί γερμανικής κατοχής, αλλά και έναντι της Ευρώπης για την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, βγαίνει και από πάνω: Διασύρει ενορχηστρωμένα την Ελλάδα κι εμείς αντί να την βάλουμε στην θέση της… εκλιπαρούμε για έναν καλό λόγο από την
Γερμανία»!!! Έμπειρος στα θέματα των σχέσεων της Ελλάδος με την Τουρκία, ο Νεοκλής Σαρρής, χαρακτηρίζει διαχρονικά ραγιαδίστικη την πολιτική της Ελλάδος απέναντι στην γείτονα, μια Ελλάδα η οποία δεν τολμά να αντιτάξει ούτε έναν ισχυρό λόγο προς την Τουρκία. Ο Νεοκλής Σαρρής ο οποίος μεταφράζει για την χώρα μας το ογκώδες βιβλίο του Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας
κ. Νταβούτογλου, το οποίο και θα παραδώσει στην δημοσιότητα σε ένα μήνα, υπογραμμίζει ότι το βιβλίο οραματίζεται την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όπως δε υπογραμμίζει, «η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται να κατακτήσει την Ελλάδα, ούτε την Κύπρο. Επιδιώκει να τις μετατρέψει σε δορυφόρες χώρες. Αυτές είναι διακηρυγμένες αρχές και από τον κ. Νταβούτογλου τις οποίες και προωθεί».
Κύριε καθηγητά, βρισκόμαστε ενώπιον μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, κατά την οποία ο Πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου μίλησε ευθέως για μειωμένη εθνική κυριαρχία, προβληματίζοντας με τις δηλώσεις του τον ελληνικό λαό. Θεωρείτε πράγματι ότι έχουμε μειωμένη εθνική κυριαρχία εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, ή η δήλωση αυτή έγινε σκόπιμα για να μας προετοιμάσει για επικείμενες υποχωρήσεις στην εθνικά μας δίκαια;
ΣΑΡΡΗΣ: Αναμφίβολα η οικονομική καχεξία δεν είναι ο καλύτερος πρεσβευτής των εθνικών μας δικαίων. Μία χώρα που είναι οικονομικά καθημαγμένη και κοινωνικά διαλυμένη, είναι επόμενο να μην είναι σε θέση να προασπίσει σθεναρά τα εθνικά της δίκαια. Εκφράζω την αμφιβολία εάν τυχόν ο Πρωθυπουργός ήταν σε θέση να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της αλήθειας που ξεστόμισε. Η Ελλάδα ευρίσκεται και πάλι στο μάτι του κυκλώνα και ευρίσκεται λόγω της ασύγγνωστης αβελτηρίας των εκάστοτε κυβερνήσεων. Κυβερνήσεων των δύο μεγάλων κομμάτων. Μαζί με την οικονομική κατάρρευση, επέρχεται και η κατάρρευση του
πολιτικού μας συστήματος, κάτι που δεν έχουν κατανοήσει ούτε οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, αλλά ούτε και οι ενδιαφερόμενοι, όσοι δηλ. στελεχώνουν το πολιτικό σύστημα στη χώρα. Λόγω της ασύγγνωστης αυτής αβελτηρίας, της εγκληματικής αβελτηρίας που επέδειξαν τα δύο μεγάλα κόμματα, η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως ένας μοχλός για αλλότριους σκοπούς, που δεν αφορούν μόνον την Ελλάδα αλλά ευρύτερες γεωοικονομικές και γεωστρατηγικές πολιτικές. Για παράδειγμα: καταδεικνύεται η Ε.Ε. σε μια πανάκια η οποία θα έλυνε ως διά μαγείας όλα τα προβλήματα: οικονομικά, εξωτερικής πολιτικής κ.λ.π. Σε αυτήν εστήριξαν οι Έλληνες πολιτικοί όλες τις ελπίδες τους, προκειμένου να αράξει η χώρα στο ασφαλές λιμάνι της Ενώσεως. Καταδεικνύεται όμως ότι η Ε.Ε. δεν είναι εις θέσιν ούτε τα σύνορά μας να προασπίσει ούτε να προσδώσει κύρος σε μια εξωτερική πολιτική που στόχο έχει την προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων, αλλά ούτε την οικονομία της ίδιας της χώρας μπορεί να σώσει. Συνεπώς η Ε.Ε. αποδεικνύεται σαν μια φενάκη, η οποία καλύπτει την ανυπαρξία της ως μίας Ευρωπαϊκής οντότητας.
Επονομάζει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε «τσαντίρι στημένο στην άμμο, που στην πρώτη θύελλα σύρεται από την μία πλευρά στην άλλη, αφού αποδείχτηκε ότι δεν μπορεί να προασπίσει ούτε τα δικά της συμφέροντα». Δεν διστάζει να καυτηριάσει την πολιτική της Γερμανίας, η οποία ενώ είναι υπόλογος έναντι της Ελλάδας για τις ζημιές που προκάλεσε επί γερμανικής κατοχής, αλλά και έναντι της Ευρώπης για την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, βγαίνει και από πάνω: Διασύρει ενορχηστρωμένα την Ελλάδα κι εμείς αντί να την βάλουμε στην θέση της… εκλιπαρούμε για έναν καλό λόγο από την
Γερμανία»!!! Έμπειρος στα θέματα των σχέσεων της Ελλάδος με την Τουρκία, ο Νεοκλής Σαρρής, χαρακτηρίζει διαχρονικά ραγιαδίστικη την πολιτική της Ελλάδος απέναντι στην γείτονα, μια Ελλάδα η οποία δεν τολμά να αντιτάξει ούτε έναν ισχυρό λόγο προς την Τουρκία. Ο Νεοκλής Σαρρής ο οποίος μεταφράζει για την χώρα μας το ογκώδες βιβλίο του Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας
κ. Νταβούτογλου, το οποίο και θα παραδώσει στην δημοσιότητα σε ένα μήνα, υπογραμμίζει ότι το βιβλίο οραματίζεται την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όπως δε υπογραμμίζει, «η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται να κατακτήσει την Ελλάδα, ούτε την Κύπρο. Επιδιώκει να τις μετατρέψει σε δορυφόρες χώρες. Αυτές είναι διακηρυγμένες αρχές και από τον κ. Νταβούτογλου τις οποίες και προωθεί».
Κύριε καθηγητά, βρισκόμαστε ενώπιον μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, κατά την οποία ο Πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου μίλησε ευθέως για μειωμένη εθνική κυριαρχία, προβληματίζοντας με τις δηλώσεις του τον ελληνικό λαό. Θεωρείτε πράγματι ότι έχουμε μειωμένη εθνική κυριαρχία εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, ή η δήλωση αυτή έγινε σκόπιμα για να μας προετοιμάσει για επικείμενες υποχωρήσεις στην εθνικά μας δίκαια;
ΣΑΡΡΗΣ: Αναμφίβολα η οικονομική καχεξία δεν είναι ο καλύτερος πρεσβευτής των εθνικών μας δικαίων. Μία χώρα που είναι οικονομικά καθημαγμένη και κοινωνικά διαλυμένη, είναι επόμενο να μην είναι σε θέση να προασπίσει σθεναρά τα εθνικά της δίκαια. Εκφράζω την αμφιβολία εάν τυχόν ο Πρωθυπουργός ήταν σε θέση να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της αλήθειας που ξεστόμισε. Η Ελλάδα ευρίσκεται και πάλι στο μάτι του κυκλώνα και ευρίσκεται λόγω της ασύγγνωστης αβελτηρίας των εκάστοτε κυβερνήσεων. Κυβερνήσεων των δύο μεγάλων κομμάτων. Μαζί με την οικονομική κατάρρευση, επέρχεται και η κατάρρευση του
πολιτικού μας συστήματος, κάτι που δεν έχουν κατανοήσει ούτε οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, αλλά ούτε και οι ενδιαφερόμενοι, όσοι δηλ. στελεχώνουν το πολιτικό σύστημα στη χώρα. Λόγω της ασύγγνωστης αυτής αβελτηρίας, της εγκληματικής αβελτηρίας που επέδειξαν τα δύο μεγάλα κόμματα, η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως ένας μοχλός για αλλότριους σκοπούς, που δεν αφορούν μόνον την Ελλάδα αλλά ευρύτερες γεωοικονομικές και γεωστρατηγικές πολιτικές. Για παράδειγμα: καταδεικνύεται η Ε.Ε. σε μια πανάκια η οποία θα έλυνε ως διά μαγείας όλα τα προβλήματα: οικονομικά, εξωτερικής πολιτικής κ.λ.π. Σε αυτήν εστήριξαν οι Έλληνες πολιτικοί όλες τις ελπίδες τους, προκειμένου να αράξει η χώρα στο ασφαλές λιμάνι της Ενώσεως. Καταδεικνύεται όμως ότι η Ε.Ε. δεν είναι εις θέσιν ούτε τα σύνορά μας να προασπίσει ούτε να προσδώσει κύρος σε μια εξωτερική πολιτική που στόχο έχει την προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων, αλλά ούτε την οικονομία της ίδιας της χώρας μπορεί να σώσει. Συνεπώς η Ε.Ε. αποδεικνύεται σαν μια φενάκη, η οποία καλύπτει την ανυπαρξία της ως μίας Ευρωπαϊκής οντότητας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει ότι εμπαίζει την Ελλάδα: Μας πίεσε να πάρουμε μέτρα προκειμένου να μας στηρίξει και τώρα που τα
πήραμε, η κ. Μέρκελ και ο κ. Μπαρόζο μας λένε ότι βοήθεια δεν μας δίνουν, ότι το πρόβλημα είναι δικό μας και όχι δικό τους και
μας συστήνουν να πάμε στο Δ.Ν.Τ. Τελικά τι Ένωση είναι αυτή που αρνείται να στηρίξει ένα μέλος της;
ΣΑΡΡΗΣ: Πολύ φοβάμαι ότι η Κυβέρνηση με τα παπαγαλάκια της, προσπαθεί να μας πείσει ότι η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, θα είναι μια λύση! Βεβαίως, θα είναι μια μεγάλη αποτυχία. Η Ελλάδα υποβιβάζεται σε μια τριτοκοσμική χώρα, είτε μας αρέσει είτε όχι. Αν το Νομισματικό Ταμείο δεν επιβάλλει όρους περισσότερο επαχθείς από αυτούς που ήδη έχει
επιβάλλει η Κυβέρνηση, ακόμη και σε αυτή την απίθανη περίπτωση, θα έχουμε κατ’ ουσίαν μια αποχώρηση της Ε.Ε. σε κρίσιμο θέμα που ήταν της αρμοδιότητάς της και αυτόματα θα επέλθει η υπερέχουσα εξουσία των ΗΠΑ. Ως γνωστόν, το Δ.Ν.Τ. κινείται στον αστερισμό της Υπερατλαντικής συμμαχίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδεικνύεται σαν ένα τσαντίρι στημένο στην άμμο, που στην πρώτη θύελλα σύρεται από την μία πλευρά στην άλλη. Και αυτό το τσαντίρι στεγάζει εθνικά συμφέροντα, μολονότι η Ελλάδα απεμπολεί την έννοια «εθνικός» από παντού. Ο όρος «εθνικός» τελεί υπό διωγμόν και έξωση.
Τελικά κύριε καθηγητά την χώρα αυτή δεν την κυβερνά ο Παπανδρέου; Ψηφίσαμε ΠΑΣΟΚ αλλά ποιοι μας κυβερνούν; Ο Όλι ρεν
και άλλοι υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
ΣΑΡΡΗΣ: Η Ελλάδα ήταν ήδη μία χώρα με μειωμένη κυριαρχία. Τώρα παράγινε το κακό. Αν μάλιστα μπούμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπως σας είπα, τότε θα μπούμε κάτω από μία στυγνή, άτεγκτη κηδεμονία. Πείτε μου, τι διαφέρει ένα προτεκτοράτο από μια τέτοια χώρα; Η Ελλάδα γεννήθηκε ως προτεκτοράτο των μεγάλων Δυνάμεων και συνεχίζει να είναι προτεκτοράτο. Κάθε μέρα που περνάει επιβεβαιώνεται αυτός ο σκληρός ορισμός τον οποίο είχα δώσει πριν από πολλά χρόνια για την Ελλάδα.
Δεν διακρίνω καμία αισιοδοξία στα λόγια σας κύριε Σαρρή.
ΣΑΡΡΗΣ: Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος. Για να είμαι αισιόδοξος πρέπει να αισιοδοξώ για την επόμενη γενιά. Ως Πανεπιστημιακός δάσκαλος, σας το λέω ότι οι σημερινοί νέοι δεν μπορούν να συλλάβουν την δυσχερή θέση στην οποία βρίσκεται η κοινωνία και το κράτος.Έχουν κατορθώσει… εργαζόμενοι από διαφορετικές πολιτικές να εξουδετερώσουν όλα τα αντανακλαστικά της κοινωνίας και δη των νέων ανθρώπων. Υπήρξαμε όλοι νέοι. Οι προηγούμενες γενιές είχαν τσαγανό. Ότανο τσαγανός όμως είναι σκέτη άρνηση, σκέτος αναρχισμός, δεν λύνει το πρόβλημα. Αυτοί που καταστρέφουν, δεν προσφέρουν τίποτε άλλο πέρα από την καταστροφή. Έχω πάει σε πολλά Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Αυτή η ρύπανση και η καταστροφή που επικρατεί στα δικά μας Πανεπιστήμια, δεν συναντάται πουθενά αλλού. Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση των νέων ανθρώπων. Σε τι να ελπίζω λοιπόν κύριε Βραχιολίδη; Σε ένα θαύμα; Θαύματα στην εποχή μας γίνονται πολύ δύσκολα.
Η Κυβέρνηση ψήφισε εν μία νυκτί το νομοσχέδιο για τους μετανάστες. Θα δίνει την ιθαγένεια στους μετανάστες με συνοπτικές διαδικασίες. Ήδη διατυπώθηκε η άποψη ότι οι 200.000 μουσουλμάνοι της Θράκης και οι 500.000 μουσουλμάνοι που αναμένεται να λάβουν την ελληνική ιθαγένεια, θα κατεβάσουνι σε μελλοντικές εκλογές μουσουλμανικό κόμμα υπό την αιγίδα της Τουρκίας, με ό, τι δυσάρεστα επακόλουθα μπορεί να φέρει αυτό για την χώρα μας.
ΣΑΡΡΗΣ: Η ελληνική ιθαγένεια δεν είναι σαν την «αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή». Δεν μπορεί να αποκτάς αυτομάτως την ελληνική ιθαγένεια! Αν μη τι άλλο πρέπει να ξέρεις την ελληνική γλώσσα. Κι όμως, είδα κατάπληκτος μια βιντεοσκόπηση από πορεία που είχαν οργανώσει πολιτικά κόμματα μεταξύ των οποίων και ο ΣΥΡΙΖΑ, με τους μετανάστες, για το νομοσχέδιο. Εκεί βγήκε κάποιος μετανάστης ο οποίος ούρλιαζε μιλώντας στην γλώσσα του, μετά είπε δυο προτάσεις σε πολύ κακά αγγλικά και διαμαρτύρετο γιατί τον υποχρέωναν να μάθει την ελληνική γλώσσα, προκειμένου να πάρει την ελληνική ιθαγένεια! Αυτός δηλαδή ήθελε την ιθαγένεια χωρίς καν να μάθει τα ελληνικά! Πριν από λίγο καιρό, κάποιοι από το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν κ.α. διαδήλωναν στην οδό Σταδίου, με την Ισλαμική κραυγή«Αλάχου Εκμπέρ». Οι Έλληνες δεν έχουν αντιληφθεί τι κίνδυνος ελλοχεύει στην χώρα με τέτοιου είδους ισλαμικές ιαχές; Πέρα βρέχει! Αν όμως γινόταν μια αντίστοιχη συγκέντρωση από ακραίους Ορθοδόξους χριστιανούς, με το «Σώσον Κύριε τον Λαόν σου» για παράδειγμα, θα είχε ξεσηκωθεί στο πόδι ο τύπος, μιλώντας για την μαύρη αντίδραση στο κέντρο της Αθήνας. Ενώ στην πραγματικότητα, υπάρχει αντίδραση στο κέντρο της Αθήνας από το Ισλάμ που σηκώνει κεφάλι και κανείς δεν ενδιαφέρεται. Το ότι η Τουρκία θα χρησιμοποιήσει το κύρος της για να γίνει ο προστάτης και παραστάτης όλων αυτών των μουσουλμάνων στις Βαλκανικές και Ευρωπαϊκές χώρες, είναι πασίδηλο.
Δεν υπάρχει ούτε εθνικό μέτωπο; Η φιλοπατρία του Έλληνα που πήγε;
ΣΑΡΡΗΣ: Η κοινωνική και η εθνική συνοχή στην πατρίδα, έχουν δεχθεί πλήγματα καίρια. Έχουν διαλυθεί. Αυτή η ιδεολογική κατάσταση που καλύπτει τον χώρο εξουσίας και τον χώρο της αντιεξουσίας, διαπιστώνω ότι είναι ίδια. Και τι εννοώ: Κάποτε οι αντιεξουσιαστές, οι οποίοι εμφανίζονται κυρίως με την μορφή τρομοκρατίας, χρησιμοποιούσαν μία ρητορεία η οποία είχε μέσα της τόσο κοινωνικά στοιχεία, όσο και εθνικά. Τα λέγανε «πατριωτικά». Παράδειγμα η «17 Νοέμβρη». Σήμερα, η νέα γενιά τρομοκρατίας έχει μία ρητορεία η οποία ταυτίζεται με την ρητορεία της εξουσίας. Όπως για παράδειγμα υπέρ των μεταναστών. Δηλαδή οι αντιλήψεις της εξουσίας περάσανε και στην αντιεξουσία.Έχουμε με άλλα λόγια και την εξουσία και την αντιεξουσία σε μια μονοδιάστατη αντίληψη, η οποία ουσιαστικά διαλύει την Ελλάδα. Ποιες δυνάμεις μπορούν να αντιδράσουν σε αυτό; Δεν υπάρχουν δυνάμεις. Και όποιες υπάρχουν, είναι είτε περιθωριακές ή περιθωριοποιούμενες και λοιδορούμενες.
Η ερώτηση μοιάζει με ρητορική αλλά δεν είναι δεδομένου ότι είσθε Πρόεδρος του κόμματος της ΕΔΗΚ: Αν ήσασταν στην θέση
του Πρωθυπουργού, τι θα αντιτάσσατε απέναντι στην Τουρκία; Πώς θα συνομιλούσατε με τους Τούρκους;
πήραμε, η κ. Μέρκελ και ο κ. Μπαρόζο μας λένε ότι βοήθεια δεν μας δίνουν, ότι το πρόβλημα είναι δικό μας και όχι δικό τους και
μας συστήνουν να πάμε στο Δ.Ν.Τ. Τελικά τι Ένωση είναι αυτή που αρνείται να στηρίξει ένα μέλος της;
ΣΑΡΡΗΣ: Πολύ φοβάμαι ότι η Κυβέρνηση με τα παπαγαλάκια της, προσπαθεί να μας πείσει ότι η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, θα είναι μια λύση! Βεβαίως, θα είναι μια μεγάλη αποτυχία. Η Ελλάδα υποβιβάζεται σε μια τριτοκοσμική χώρα, είτε μας αρέσει είτε όχι. Αν το Νομισματικό Ταμείο δεν επιβάλλει όρους περισσότερο επαχθείς από αυτούς που ήδη έχει
επιβάλλει η Κυβέρνηση, ακόμη και σε αυτή την απίθανη περίπτωση, θα έχουμε κατ’ ουσίαν μια αποχώρηση της Ε.Ε. σε κρίσιμο θέμα που ήταν της αρμοδιότητάς της και αυτόματα θα επέλθει η υπερέχουσα εξουσία των ΗΠΑ. Ως γνωστόν, το Δ.Ν.Τ. κινείται στον αστερισμό της Υπερατλαντικής συμμαχίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδεικνύεται σαν ένα τσαντίρι στημένο στην άμμο, που στην πρώτη θύελλα σύρεται από την μία πλευρά στην άλλη. Και αυτό το τσαντίρι στεγάζει εθνικά συμφέροντα, μολονότι η Ελλάδα απεμπολεί την έννοια «εθνικός» από παντού. Ο όρος «εθνικός» τελεί υπό διωγμόν και έξωση.
Τελικά κύριε καθηγητά την χώρα αυτή δεν την κυβερνά ο Παπανδρέου; Ψηφίσαμε ΠΑΣΟΚ αλλά ποιοι μας κυβερνούν; Ο Όλι ρεν
και άλλοι υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
ΣΑΡΡΗΣ: Η Ελλάδα ήταν ήδη μία χώρα με μειωμένη κυριαρχία. Τώρα παράγινε το κακό. Αν μάλιστα μπούμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπως σας είπα, τότε θα μπούμε κάτω από μία στυγνή, άτεγκτη κηδεμονία. Πείτε μου, τι διαφέρει ένα προτεκτοράτο από μια τέτοια χώρα; Η Ελλάδα γεννήθηκε ως προτεκτοράτο των μεγάλων Δυνάμεων και συνεχίζει να είναι προτεκτοράτο. Κάθε μέρα που περνάει επιβεβαιώνεται αυτός ο σκληρός ορισμός τον οποίο είχα δώσει πριν από πολλά χρόνια για την Ελλάδα.
Δεν διακρίνω καμία αισιοδοξία στα λόγια σας κύριε Σαρρή.
ΣΑΡΡΗΣ: Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος. Για να είμαι αισιόδοξος πρέπει να αισιοδοξώ για την επόμενη γενιά. Ως Πανεπιστημιακός δάσκαλος, σας το λέω ότι οι σημερινοί νέοι δεν μπορούν να συλλάβουν την δυσχερή θέση στην οποία βρίσκεται η κοινωνία και το κράτος.Έχουν κατορθώσει… εργαζόμενοι από διαφορετικές πολιτικές να εξουδετερώσουν όλα τα αντανακλαστικά της κοινωνίας και δη των νέων ανθρώπων. Υπήρξαμε όλοι νέοι. Οι προηγούμενες γενιές είχαν τσαγανό. Ότανο τσαγανός όμως είναι σκέτη άρνηση, σκέτος αναρχισμός, δεν λύνει το πρόβλημα. Αυτοί που καταστρέφουν, δεν προσφέρουν τίποτε άλλο πέρα από την καταστροφή. Έχω πάει σε πολλά Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Αυτή η ρύπανση και η καταστροφή που επικρατεί στα δικά μας Πανεπιστήμια, δεν συναντάται πουθενά αλλού. Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση των νέων ανθρώπων. Σε τι να ελπίζω λοιπόν κύριε Βραχιολίδη; Σε ένα θαύμα; Θαύματα στην εποχή μας γίνονται πολύ δύσκολα.
Η Κυβέρνηση ψήφισε εν μία νυκτί το νομοσχέδιο για τους μετανάστες. Θα δίνει την ιθαγένεια στους μετανάστες με συνοπτικές διαδικασίες. Ήδη διατυπώθηκε η άποψη ότι οι 200.000 μουσουλμάνοι της Θράκης και οι 500.000 μουσουλμάνοι που αναμένεται να λάβουν την ελληνική ιθαγένεια, θα κατεβάσουνι σε μελλοντικές εκλογές μουσουλμανικό κόμμα υπό την αιγίδα της Τουρκίας, με ό, τι δυσάρεστα επακόλουθα μπορεί να φέρει αυτό για την χώρα μας.
ΣΑΡΡΗΣ: Η ελληνική ιθαγένεια δεν είναι σαν την «αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή». Δεν μπορεί να αποκτάς αυτομάτως την ελληνική ιθαγένεια! Αν μη τι άλλο πρέπει να ξέρεις την ελληνική γλώσσα. Κι όμως, είδα κατάπληκτος μια βιντεοσκόπηση από πορεία που είχαν οργανώσει πολιτικά κόμματα μεταξύ των οποίων και ο ΣΥΡΙΖΑ, με τους μετανάστες, για το νομοσχέδιο. Εκεί βγήκε κάποιος μετανάστης ο οποίος ούρλιαζε μιλώντας στην γλώσσα του, μετά είπε δυο προτάσεις σε πολύ κακά αγγλικά και διαμαρτύρετο γιατί τον υποχρέωναν να μάθει την ελληνική γλώσσα, προκειμένου να πάρει την ελληνική ιθαγένεια! Αυτός δηλαδή ήθελε την ιθαγένεια χωρίς καν να μάθει τα ελληνικά! Πριν από λίγο καιρό, κάποιοι από το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν κ.α. διαδήλωναν στην οδό Σταδίου, με την Ισλαμική κραυγή«Αλάχου Εκμπέρ». Οι Έλληνες δεν έχουν αντιληφθεί τι κίνδυνος ελλοχεύει στην χώρα με τέτοιου είδους ισλαμικές ιαχές; Πέρα βρέχει! Αν όμως γινόταν μια αντίστοιχη συγκέντρωση από ακραίους Ορθοδόξους χριστιανούς, με το «Σώσον Κύριε τον Λαόν σου» για παράδειγμα, θα είχε ξεσηκωθεί στο πόδι ο τύπος, μιλώντας για την μαύρη αντίδραση στο κέντρο της Αθήνας. Ενώ στην πραγματικότητα, υπάρχει αντίδραση στο κέντρο της Αθήνας από το Ισλάμ που σηκώνει κεφάλι και κανείς δεν ενδιαφέρεται. Το ότι η Τουρκία θα χρησιμοποιήσει το κύρος της για να γίνει ο προστάτης και παραστάτης όλων αυτών των μουσουλμάνων στις Βαλκανικές και Ευρωπαϊκές χώρες, είναι πασίδηλο.
Δεν υπάρχει ούτε εθνικό μέτωπο; Η φιλοπατρία του Έλληνα που πήγε;
ΣΑΡΡΗΣ: Η κοινωνική και η εθνική συνοχή στην πατρίδα, έχουν δεχθεί πλήγματα καίρια. Έχουν διαλυθεί. Αυτή η ιδεολογική κατάσταση που καλύπτει τον χώρο εξουσίας και τον χώρο της αντιεξουσίας, διαπιστώνω ότι είναι ίδια. Και τι εννοώ: Κάποτε οι αντιεξουσιαστές, οι οποίοι εμφανίζονται κυρίως με την μορφή τρομοκρατίας, χρησιμοποιούσαν μία ρητορεία η οποία είχε μέσα της τόσο κοινωνικά στοιχεία, όσο και εθνικά. Τα λέγανε «πατριωτικά». Παράδειγμα η «17 Νοέμβρη». Σήμερα, η νέα γενιά τρομοκρατίας έχει μία ρητορεία η οποία ταυτίζεται με την ρητορεία της εξουσίας. Όπως για παράδειγμα υπέρ των μεταναστών. Δηλαδή οι αντιλήψεις της εξουσίας περάσανε και στην αντιεξουσία.Έχουμε με άλλα λόγια και την εξουσία και την αντιεξουσία σε μια μονοδιάστατη αντίληψη, η οποία ουσιαστικά διαλύει την Ελλάδα. Ποιες δυνάμεις μπορούν να αντιδράσουν σε αυτό; Δεν υπάρχουν δυνάμεις. Και όποιες υπάρχουν, είναι είτε περιθωριακές ή περιθωριοποιούμενες και λοιδορούμενες.
Η ερώτηση μοιάζει με ρητορική αλλά δεν είναι δεδομένου ότι είσθε Πρόεδρος του κόμματος της ΕΔΗΚ: Αν ήσασταν στην θέση
του Πρωθυπουργού, τι θα αντιτάσσατε απέναντι στην Τουρκία; Πώς θα συνομιλούσατε με τους Τούρκους;
ΣΑΡΡΗΣ: Θα κοίταζα να τοποθετήσω τις σχέσεις σε ίσο επίπεδο. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: Η Ελλάδα δεν έχει προχωρήσει στην χάραξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Μία ζώνη η οποία συνδέει τρόπον τινά την Ελλάδα με την Κύπρο. Και δεν το κάνει η Κυβέρνηση γιατί είναι ραγιάς, φοβάται την Τουρκία. Όλα αυτά περνάνε ως μήνυμα στην Άγκυρα ότι η Ελλάδα τα κάνει επάνω της μόλις βλέπει την Τουρκία. Δυστυχώς, τρία είναι τα κακά που έχουμε: Πρώτον, η ελληνική πολιτική έχει φοβία έναντι της Τουρκίας. Δεύτερον, έχει φοβία έναντι των ξένων, διότι πιστεύει ότι οι ξένοι κυβερνούν αυτή την χώρα. Όταν ένα κόμμα έρθει στην εξουσία, πιστεύει ότι έχει πάρει το πράσινο φως από τα ξένα κέντρα εξουσίας. Και τρίτον, υπάρχει η ανικανότητα των πολιτικών που έχουν χειρισθεί κρίσιμα εθνικά θέματα.
είπε:
ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας υπήρξε δικό της έργο. Και η οποία είχε ως αποτέλεσμα την εγκατάσταση της Αμερικής στα κράτη που συνιστούσαν την τέως Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Και την ενίσχυση της Αμερικάνικής επιρροής στα Βαλκάνια. Τα Βαλκάνια διαλύθηκαν από τους Γερμανούς και μετά τα παρέδωσαν στους Αμερικανούς. Αυτά όμως τα θέματα δεν τα θέτει η Ελλάδα σε κανέναν και απλώς εκλιπαρούμε για έναν καλό λόγο από την Γερμανία. Η Γερμανία είναι υπόλογος έναντι της Ελλάδας. Δεν έφεραν την Γερμανία ενώπιον των ευθυνών της για τις τεράστιες ζημίες που έκαναν τα ναζιστικά στρατεύματα στην χώρα μας και για την επιστροφή του κατοχικού δανείου το οποίο ουσιαστικά δεν εξοφλήθη. Ενώ είναι υπόλογος η Γερμανία, βγαίνει και από πάνω! Όταν δε τους στριμώξεις, η απάντησή τους είναι παιδαριώδης και προπετής:«Παρητήθη ο Καραμανλής των αποζημιώσεων», λένε. Ως γνωστόν προφορική παραίτηση δεν ισχύει. Πώς είναι δυνατόν να παραιτηθείς; Ή λένε το άλλο: «Εμείς σας έχουμε αποζημιώσει τόσα χρόνια που ερχόμαστε στην χώρα σας και αφήνουμε το συνάλλαγμά μας στην Ελλάδα».Αυτά που λένε οι Γερμανοί είναι ηλίθια και κανείς δεν στρέφεται να τους πει «είστε ηλίθιοι». Αντί τούτου, δεχόμαστε ενορχηστρωμένο υβρεολόγιο από την Γερμανία. Ο Τολστόϊ είχε πει: «Ξύσε τον Ρώσο θα βρεις τον Μουζίκο. Ξύσε τον Γερμανό θα βρεις τον Ναζί»
είπε:
ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας υπήρξε δικό της έργο. Και η οποία είχε ως αποτέλεσμα την εγκατάσταση της Αμερικής στα κράτη που συνιστούσαν την τέως Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Και την ενίσχυση της Αμερικάνικής επιρροής στα Βαλκάνια. Τα Βαλκάνια διαλύθηκαν από τους Γερμανούς και μετά τα παρέδωσαν στους Αμερικανούς. Αυτά όμως τα θέματα δεν τα θέτει η Ελλάδα σε κανέναν και απλώς εκλιπαρούμε για έναν καλό λόγο από την Γερμανία. Η Γερμανία είναι υπόλογος έναντι της Ελλάδας. Δεν έφεραν την Γερμανία ενώπιον των ευθυνών της για τις τεράστιες ζημίες που έκαναν τα ναζιστικά στρατεύματα στην χώρα μας και για την επιστροφή του κατοχικού δανείου το οποίο ουσιαστικά δεν εξοφλήθη. Ενώ είναι υπόλογος η Γερμανία, βγαίνει και από πάνω! Όταν δε τους στριμώξεις, η απάντησή τους είναι παιδαριώδης και προπετής:«Παρητήθη ο Καραμανλής των αποζημιώσεων», λένε. Ως γνωστόν προφορική παραίτηση δεν ισχύει. Πώς είναι δυνατόν να παραιτηθείς; Ή λένε το άλλο: «Εμείς σας έχουμε αποζημιώσει τόσα χρόνια που ερχόμαστε στην χώρα σας και αφήνουμε το συνάλλαγμά μας στην Ελλάδα».Αυτά που λένε οι Γερμανοί είναι ηλίθια και κανείς δεν στρέφεται να τους πει «είστε ηλίθιοι». Αντί τούτου, δεχόμαστε ενορχηστρωμένο υβρεολόγιο από την Γερμανία. Ο Τολστόϊ είχε πει: «Ξύσε τον Ρώσο θα βρεις τον Μουζίκο. Ξύσε τον Γερμανό θα βρεις τον Ναζί»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου